استعفای سباستین لکورنو فرانسه را وارد مرحلهای تازه از بحران سیاسی کرد و امانوئل مکرون را در انزوای بیسابقهای قرار داد.
اعتصابات تازه در فرانسه فشار بر دولت جدید لکورنو را افزایش داده؛ بحران بودجه، مالیات ثروتمندان و اصلاحات بازنشستگی در مرکز اختلافات است.
گروه لیوت با استقلال و تنوع سیاسی، به نقطهی تعادل مجلس فرانسه تبدیل شده و نقش کلیدی در سازشهای پارلمانی دارد.
سوسیالیستها با تهدید استیضاح دولت لکورنو، بر عدالت مالیاتی و وحدت چپ تأکید کردند؛ اما اختلافات بر سر اتحاد با فرانسهی تسلیمناپذیر ادامه دارد.
اروپا با بحران زیستمحیطی شدید روبهروست؛ نابودی گونهها، گرمایش سریع، بلایای طبیعی و عقبنشینی سیاستها تهدیدی جدی برای آینده است.
ژان کاستکس به ریاست شرکت دولتی راهآهن فرانسه (SNCF) منصوب شد تا با چالشهای اجتماعی، رقابتی و بازسازی شبکه ریلی روبهرو شود.
فزنو بر ضرورت باز کردن مسیر گفتوگو، عدالت مالیاتی و تعامل بین جناحها تأکید میکند تا تغییر واقعی حاصل شود.
میراث فرانسوا بایرو در ماتینیون با اتهام بیبرنامگی، تندخویی و مدیریت انفرادی، فرانسه را به بنبست سیاسی و اجتماعی کشانده است.
لکورنو با تکرار سیاستهای بایرو، کاهش جزئی کسری بودجه را وعده داد؛ بدون پذیرش اصلاحات چپگرایانه و با ابهام مالیاتی.
اعلام برنامهی بودجهای لکورنو موجب خشم اتحادیهها و خوشحالی کارفرمایان شد؛ تداوم شکاف اجتماعی و اعتراضات در فرانسه محتمل است.