در دنیایی که دولت‌هایی چون فرانسه و رژیم صهیونیستی به تهدید و تحریم علیه ملت‌ها ادامه می‌دهند، حفظ استقلال و اقتدار ایران تنها گزینه ممکن است.
ایران خواستار تضمین امنیتی آمریکا، محکومیت تجاوز رژیم صهیونیستی، و پایان سیاست‌های مداخله‌جویانه‌ی غرب در قبال برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای خود شد.
ضیافت کریف، به تریبونی برای دفاع از رژیم اسرائیل و حمله به منتقدان سیاست‌های صهیونیستی و ایران‌ستیزی بدل شد.
سیاست فرانسه در قبال ایران و خاورمیانه، متأثر از منافع آمریکا، فاقد استقلال، و سرشار از دوگانگی و استانداردهای متناقض است.
رؤسای‌جمهور فرانسه و روسیه پس از سه سال سکوت، در گفت‌وگویی دوساعته درباره بحران هسته‌ای ایران و جنگ اوکراین تبادل نظر کردند. اگرچه دو طرف بر لزوم همکاری با آژانس انرژی اتمی توافق داشتند، اما بر سر آینده اوکراین اختلافات عمیقی باقی مانده است.
حمله هم‌زمان ایالات متحده و اسرائیل به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران در سال ۲۰۲۵، بستر فعال‌سازی مکانیزم اسنپ‌بک را برای بازگشت تحریم‌های بین‌المللی فراهم ساخت. نقش فرانسه در بهره‌گیری از ظرفیت‌های حقوقی شورای امنیت، مسیر تازه‌ای برای فشار چندجانبه بر ایران گشود.
امانوئل مکرون برای جبران بحران مشروعیت داخلی و شکست‌های انتخاباتی، سیاست خارجی فعال و میانجی‌گری در بحران‌هایی مانند جنگ ایران و اسرائیل را به آخرین اهرم اقتدار خود تبدیل کرده است. اما این رویکرد بلندپروازانه در اروپا با شکاف‌های عمیق و خطر خستگی افکار عمومی روبه‌رو است و آینده سیاسی او را به قمار بزرگی…
فرانسه با بهره‌گیری از دیپلماسی چندجانبه و جایگاه متعادل در روابط خاورمیانه، نقشی کلیدی در مهار تنش و شکل‌گیری آتش‌بس میان ایران و اسرائیل ایفا کرد. اکنون پاریس می‌کوشد این فرصت شکننده را به مسیری برای ثبات بلندمدت منطقه‌ای تبدیل کند.
حمله آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران، سکوت اروپا، واکنش کوبنده‌ی تهران و آغاز فصل جدیدی از معادلات منطقه‌ای.
ایران با تأکید بر حق هسته‌ای و امنیت ملی، تهدیدات صهیونیستی را مردود دانسته و پاسخ قاطع را حق مشروع خود می‌داند.