رشد نگران کننده افکار خودکشی در میان نوجوانان فرانسوی
در سالهای اخیر فرانسه با وضعیتی پیچیده در زمینه سلامت روان نوجوانان روبهروست. اگرچه آمار واقعی مرگومیر ناشی از خودکشی در میان نوجوانان طی دهه گذشته کاهش یافته، نگرانیهای جدی درباره افزایش افکار خودکشی و تلاشهای ناموفق برای این اقدام دیده میشود. متخصصان سلامت روان هشدار میدهند که این روند پنهانتر از آمار مرگ است و نیازمند نگاه عمیقتر به علل اجتماعی، خانوادگی و روانی جوانان است، زیرا این افکار اغلب نشانهای از بحران عمیقتر در جامعه و میان نوجوانان بهویژه دختران به شمار میآیند.
در فرانسه، آمار رسمی نشان میدهد که در دهه گذشته تعداد مرگهای ناشی از خودکشی در میان نوجوانان کمی روند کاهشی داشته است، اما این تصویر کلی نمیتواند ابعاد کامل مسأله را نشان دهد. اگرچه مرگ در اثر خودکشی در نوجوانان کاهش یافته، افکار خودکشی و اقداماتی که به بیمارستان ختم میشوند بهطور قابل توجهی در میان جوانان افزایش یافتهاند و همین موضوع موجب نگرانی متخصصان بهداشت روان شده است.
تحقیقات اخیر حکایت از این دارد که در سالهای اخیر نزدیک به یک نوجوان از هر پنج نفر در گروه سنی 17 سال، حداقل یکبار در سال گذشته به فکر خودکشی بودهاند، و این رقم نسبت به دهههای قبل به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. همچنین نرخ اقدامات منجر به مراجعه به بیمارستان نیز روند افزایشی داشته، بهویژه در میان دختران نوجوان که دو برابر بیشتر از پسران در این گروه سنی به این افکار و رفتارها مبتلا هستند.
متخصصان حوزه سلامت روان معتقدند که این پدیده نمیتواند تنها به عنوان یک مشکل فردی تلقی شود. به گفته پزشکان و رواندرمانگران، افکار و تلاشهای خودکشی اغلب بازتابی از فشارهای اجتماعی، خانوادگی و هویتی هستند که نوجوانان امروز تجربه میکنند. این فشارها شامل مشکلات تحصیلی، فشار همسالان، انزوای اجتماعی، و چالشهای ارتباطی با خانواده و جامعه میشوند که میتوانند احساس بیپناهی، ناامیدی و فقدان آیندهای روشن را در ذهن جوانان تقویت کنند.
یکی از نگرانیهای خاص در این زمینه، افزایش نابرابر این روند بین جنسیتها است. در حالی که مرگ بهواسطه خودکشی بیشتر در میان پسران اتفاق میافتد، افکار و تلاشهای خودکشی در میان دختران نوجوان فراوانتر است و بررسی دادهها نشان میدهد که این گروه نسبت به گذشته آسیبپذیری بیشتری دارند. برخی تحلیلها میگویند این تفاوت ممکن است به نقشهای اجتماعی، نحوه ابراز احساسات و دسترسی به روشهای عملی برای اقدام مربوط باشد.
در پاسخ به این چالش، نهادهای دولتی و سازمانهای سلامت در فرانسه تلاش کردهاند برنامههای پیشگیرانه قدرتمندتری ارائه دهند. از جمله راهاندازی خطوط مشاوره تلفنی، افزایش دسترسی به خدمات رواندرمانی، و آموزش خانوادهها و معلمان برای شناسایی نشانههای هشداردهنده در نوجوانان. با این حال، بسیاری از متخصصان بر این باورند که پاسخ به این بحران باید فراتر از اقدامات فردی باشد و به بهبود شرایط اجتماعی، کاهش فشارهای تحصیلی، افزایش حمایتهای اجتماعی و ارتقای سلامت روانی در سطح جامعه نیاز دارد.
در نهایت، تجربه فرانسه نشان میدهد که کاهش آمار مرگومیر ناشی از خودکشی نمیتواند به معنای بهبود کامل وضعیت سلامت روان نوجوانان تلقی شود، زیرا افکار و تلاشهای ناموفق برای خودکشی میتوانند پیشدرآمد خطرناکتر و نشانهای از بحران عمیقتر در جامعه باشند. توجه به این ابعاد پنهان و حمایت واقعی از نوجوانان در خانواده، مدرسه و جامعه میتواند راهگشای کاهش این پدیده باشد و نیازمند توجهی فراتر از ارقام و آمار رسمی است.
