سخنرانی امانوئل مکرون در نشست « راه حل دو کشوری» سازمان ملل متحد

امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، در «همایش راه حل تشکیل دو کشور» که پیش از آغاز هشتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک برگزار شد، اعلام کرد با وضع کنونی در غزه دیگر نمی توانیم بگوییم به صلح دست یافته ایم و باید سرنوشت فلسطینی ها به دست خودشان رقم بخورد و کشور فلسطین لازم است به رسمیت شناخته شود.
بخشی از این سخنرانی به شرح زیر است:

دبیرکل سازمان ملل متحد! «آنالینا بربوک»، رئیس مجمع عمومی؛ عالیجنابان، خانم‌ها و آقایان، برای من افتخار و امتیازی است که در کنار پادشاهی عربستان سعودی، ریاست مشترک این همایش را بر عهده داشته باشم. مطابق با قطعنامه ۷۹/۸۱ مجمع عمومی مورخ ۳ دسامبر ۲۰۲۴، ما مایلیم به تک تک شما خوشامدگویی گرمی داشته باشیم. اکنون اجازه دهید سخنان افتتاحیه را ایراد کنم. خانم رئیس، رئیس مجمع عمومی، دبیرکل، روسای کشورها و دولت‌ها، خانم‌ها و آقایان، ما اینجا جمع شده‌ایم زیرا زمان آن فرا رسیده است. زمان آزادی ۴۸ گروگان بازداشت شده توسط حماس فرا رسیده است. زمان توقف جنگ، بمباران غزه، قتل عام‌ها و مردم فراری و آواره فرا رسیده است. زمان آن فرا رسیده است زیرا همه جا فوریت فوری وجود دارد. زمان صلح فرا رسیده است زیرا ما فقط چند لحظه با زمانی که دیگر قادر به دستیابی به صلح نیستیم، فاصله داریم. به همین علت است که امروز اینجا جمع شده‌ایم. برخی ممکن است بگویند خیلی دیر شده است. برخی دیگر ممکن است بگویند خیلی زود است. اما یک چیز قطعی است. ما دیگر نمی‌توانیم صبر کنیم. در سال ۱۹۴۷، این مجمع درباره تقسیم اجباری فلسطین به دو کشور، یک کشور یهودی و یک کشور عربی، تصمیم گرفت و بدین ترتیب حق هر یک از آنها را برای تعیین سرنوشت خود به رسمیت شناخت. جامعه بین‌المللی سرانجام به اسرائیل (مجوز) اعطا کرد و سرنوشت این مردم را پس از هزاران سال آوارگی و آزار و اذیت محقق ساخت و اسرائیل یک دموکراسی تأسیس کرد. وعده یک کشور عربی تا به امروز محقق نشده است. از آن زمان، مسیری طولانی از امید و ناامیدی در هم تنیده شده است که اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، هر کدام به روش خود، در آن گام برداشته‌اند. ما در کنار آنها، هر یک از ما مطابق با تاریخ و حساسیت‌های خود، گام برداشته‌ایم. اما حقیقت این است که ما مسئولیت جمعی داریم که تا به امروز نتوانسته‌ایم صلح عادلانه و پایدار را در خاورمیانه (غرب آسیا) برقرار کنیم. این همان چیزی است که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ برای ما آشکار شد. هفتم اکتبر همچنان زخمی باز برای روح اسرائیل و وجدان جهانی ماست. ما آن را به صراحت محکوم می‌کنیم. ذهن‌ها و قلب‌ها با قربانیان و خانواده‌هایشان همراه است. ما همدردی خود را با همه اسرائیلی‌ها ابراز کرده‌ایم و در درجه اول، خواستار آزادی بی قید و شرط همه گروگان‌هایی هستیم که هنوز در اسارت حماس هستند. فرانسوی‌ها به ۵۱ مرد و زن فرانسوی که در آن روز ترور شدند و همه قربانیان دیگر هفتم اکتبر ادای احترام کردند. ما هرگز آنها را فراموش نخواهیم کرد؛ هرگز! همانطور که هرگز مبارزه وجودی علیه یهودستیزی را متوقف نخواهیم کرد. مردم فرانسه نیش تروریسم را می‌شناسند و قلب‌های ما ابراز پیوندهای برادری پس از حمله های تروریستی پاریس در ۷ ژانویه ۲۰۱۵ را به یاد دارد، زمانی که ده‌ها رهبر خارجی در صفوف کسانی بودند که ابراز همدردی کردند، از جمله نخست وزیر اسرائیل و رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین. ما می‌دانیم که نمی‌توان در برابر تروریسم ضعف نشان داد. اما ما همچنین خطرهای جنگ‌های بی‌پایان را می‌دانیم. ما می‌دانیم که حق همیشه باید پیروز شود، حق همیشه باید بر قدرت پیروز شود. ما از تاریخ خود می‌دانیم که تعهد، تعهد جهانی به صلح، میراث قرن‌های گذشته و تنها راه نجات است و به نمایندگی از دوستی ما با اسرائیل، تعهد ما به آن هرگز به نام دوستی ما با مردم فلسطین که می‌خواهیم وعده اولیه منشور سازمان ملل متحد برای آنها محقق شود، متزلزل نشده است. ما می‌خواهیم دو کشوری که در صلح و امنیت در کنار هم زندگی می‌کنند، به واقعیت تبدیل شوند. با این حال، در حال حاضر اسرائیل عملیات نظامی خود در غزه را با هدف اعلام شده نابودی حماس، بیشتر گسترش می‌دهد. اما صدها هزار نفر آواره، زخمی، گرسنه و آسیب دیده‌اند و زندگی آنها هنوز در حال نابودی است. اگرچه حماس به طور قابل توجهی تضعیف شده است و با وجود این واقعیت که گفتگوها برای آتش‌بس دائمی، بدترین راه برای تضمین آزادی گروگان‌هاست، هیچ چیز، هیچ چیز جنگ جاری در غزه را توجیه نمی‌کند. هیچ چیز! برعکس، همه چیز ما را وادار می‌کند که به طور قطعی به آن پایان دهیم، زیرا قبلاً این کار را نکردیم. ما باید این کار را برای نجات جان انسان‌ها انجام دهیم. جان گروگان‌های اسرائیلی که در شرایط وحشتناکی بازداشت شده‌اند. جان صدها هزار غیرنظامی فلسطینی که از گرسنگی، رنج، ترس از مرگ و سوگواری برای عزیزانشان رنج می‌برند. ما باید همه جان‌ها را نجات دهیم. ما این را از روز اول جنگ در غزه گفته‌ایم. «زندگی، زندگی است». من این را می‌دانم چون خانواده‌های گروگان‌هایی را که در تل آویو و پاریس ملاقات کردم، در آغوش گرفتم. دارم به مادر «داوود» فکر می‌کنم، گروگانی که گرسنه و در معرض نمایش بود.دارم به «نیمر کوهن» فکر می‌کنم؛ گروگان ۱۹ ساله‌ای که تازگی با پدرش آشنا شدم. این را می‌دانم، چون با جوانان غزه‌ای که در فرانسه میزبانشان هستیم، آشنا شدم. به «ریتا بارود» فکر می‌کنم که باید امروز با ما می‌بود و همچنان شاهد رنج عزیزانش در غزه است. زندگی، زندگی است. همه ما موظفیم از یکدیگر محافظت کنیم. این وظیفه جدایی‌ناپذیر است، همانطور که انسانیت مشترک ما جدایی‌ناپذیر است. راه حلی وجود دارد؛ راهی برای شکستن چرخه جنگ و ویرانی. این موضوع برای به رسمیت شناختن دیگری، مشروعیت، انسانیت و کرامت او نهفته است. ما باید چشمان خود را دوباره باز کنیم و چهره‌های انسانی را در جایی که جنگ، نقاب دشمن یا نشان یک هدف را بر چهره گذاشته است، ببینیم. باید تشخیص دهیم که فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در تنهایی توامان زندگی می‌کنند. تنهایی اسرائیلی‌ها پس از کابوس تاریخی ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و تنهایی فلسطینی‌ها. فلسطینی‌ها در رویارویی با این جنگ بی‌پایان، عقلشان را از دست داده‌اند. زمان آن فرا رسیده است، زیرا بدترین اتفاق هنوز ممکن است رخ دهد. قربانی شدن غیرنظامیان بیشتر، اخراج مردم غزه به مصر، الحاق کرانه باختری، مرگ گروگان‌های بازداشت شده توسط حماس یا حقایقی در صحنه که می‌تواند وضعیت میدانی را به طور برگشت‌ناپذیری تغییر دهد. به همین علت است که امروز در این تالار، باید راه را برای صلح هموار کنیم، زیرا از ژوئیه سال گذشته تحولات سرعت گرفته است و در این برهه، علتی برای ترس از این داریم که توافق‌نامه‌های ابراهیم، ​​توافق‌نامه‌های داوود حفظ شده توسط اسرائیل زیر سوال برود و صلح برای مدت طولانی در خاورمیانه (غرب آسیا) ناممکن شود. بنابراین این مسئولیت تاریخی بر عهده ماست. ما باید تمام تلاش خود را برای حفظ امکان راه‌حل دو دولتی صورت دهیم. اسرائیل و فلسطین در کنار هم در صلح و امنیت زندگی می‌کنند. زمان آن فرا رسیده است. به همین علت است که به تعهد تاریخی کشورم به خاورمیانه (غرب آسیا) برای صلح میان اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها پایبندم.به همین علت است که اعلام می‌کنم امروز فرانسه کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسد. این به رسمیت شناختن راهی برای تائید این است که مردم فلسطین برای بسیاری یک ملت نیستند. برعکس، این ملتی است که هرگز با هیچ چیز خداحافظی نمی‌کند. همانطور که «محمود درویش» گفت، «مردمی با تاریخ، ریشه‌ها و عزت قوی». به رسمیت شناختن حقوق مشروع مردم فلسطین چیزی از حقوق مردم اسرائیل که فرانسه از روز اول از آنها حمایت کرده و به احترام آنها پایبند است، کم نمی‌کند. به همین علت است که ما کاملاً متقاعد شده‌ایم که این به رسمیت شناختن، تنها راه حلی است که به اسرائیل اجازه می‌دهد در صلح زندگی کند. فرانسه هرگز از ایستادن در کنار اسرائیل، حتی زمانی که امنیت آن در خطر بوده، از جمله زمانی که حمله های هوایی ایران وجود داشته، دریغ نکرده است.آنها امروز اینجا هستند. آنها به فراخوان ما که در ماه ژوئیه صادر شد، پاسخ دادند و انتخاب مسئولانه، انتخاب ضروری، انتخاب صلح را برگزیدند. اسپانیا، ایرلند، نروژ و سوئد نیز همین مسیر را طی می‌کنند و بسیاری دیگر نیز پیش از ما این مسیر را پیموده‌اند. این به رسمیت شناختن، راه را برای گفتگوهای مفید برای اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها هموار می‌کند. این مسیر، مسیری به سوی یک طرح صلح و امنیت برای همه است. فرانسه و عربستان سعودی این طرح را به این مجمع ارائه کردند و با اکثریت آرا تصویب شد. این طرح، آرمان مشترک ما برای شکستن چرخه خشونت و تغییر وضعیت در صحنه را در بر دارد. ما موفق شدیم گامی به سوی یکدیگر برداریم تا از مواضع همیشگی خود فاصله بگیریم و هدف های مشخصی را تعیین کنیم. اکنون باید چرخه‌ای از صلح را آغاز کنیم که نیازهای همه طرف‌ها را برآورده کند. اولویت اصلی این طرح، صلح و امنیت و بسیار فوری، تضمین آزادی ۴۸ گروگان و پایان دادن به عملیات نظامی در سراسر قلمرو غزه است. من از تلاش‌های قطر، مصر و ایالات متحده برای دستیابی به این هدف قدردانی می‌کنم. از اسرائیل می‌خواهم که هیچ کار دیگری که مانع به ثمر رسیدن این تلاش‌ها شود، انجام ندهد. حماس در جبهه نظامی شکست خورد، زیرا ما رهبران و تصمیم‌گیرندگان آن را خنثی کردیم. همچنین باید از نظر سیاسی نیز شکست بخورد تا به محض توافق آتش‌بس، واقعاً منحل شود. ما باید تلاش جمعی گسترده‌ای را برای ارائه کمک به مردم غزه انجام دهیم. من می‌خواهم از مصر و اردن به خاطر تعهدشان تشکر کنم و یادآوری نمایم که تعهد مطلق اسرائیل، یعنی تسهیل دسترسی بشردوستانه به غزه را برای کمک به جمعیتی که همه چیز خود را از دست داده است، به یاد داشته باشیم. اولویت دوم، برقراری ثبات و بازسازی غزه است. یک دولت انتقالی شامل تشکیلات خودگردان فلسطین و همچنین جوانان فلسطین به همراه نیروهای امنیتی که ما تشکیل آنها را تسریع خواهیم کرد، انحصار امنیت در غزه را در دست خواهد داشت. این دولت، خلع سلاح و برچیدن حماس را با حمایت شرکای بین‌المللی و ابزارهای لازم برای این ماموریت دشوار اجرا خواهد کرد. فرانسه آماده است تا به محض اجازه گفتگوها، در یک مأموریت تثبیت بین‌المللی مشارکت و همچنین به همراه شرکای اروپایی خود از تاسیس و تجهیز نیروهای امنیتی فلسطین حمایت کند. شورای امنیت می‌تواند تصمیم بگیرد که ماموریت پشتیبانی غیرنظامی و امنیتی را با همکاری مقامات فلسطینی و با رضایت مقامات اسرائیلی مستقر کند. علاوه بر این، این به عهده دولت فلسطین خواهد بود که به مردم خود که سال‌ها با خشونت و اشغال، تفرقه و سهل‌انگاری آزمایش شده‌اند، امید ببخشد. این به عهده دولت فلسطین خواهد بود که به مردم خود چارچوبی برای ابراز وجود دموکراتیک بدهد، چارچوبی که تجدید شده و امن باشد. رئیس جمهور «محمود عباس» در حضور «شاهزاده محمد بن سلمان» و من به این امر متعهد شد. او حمله های تروریستی انجام شده در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ را به شدت محکوم کرد. او تعهد خود را برای خلع سلاح حماس تکرار کرد و متعهد شد که حماس را از حکومت آینده در غزه و همچنین از حکومت آینده در سراسر سرزمین فلسطین کنار بگذارد. او تعهد خود را برای مبارزه با نفرت‌پراکنی بار دیگر تائید کرد و قول بازنگری عمیق در حکومت فلسطین را داد. فرانسه به اجرای کامل تمام تعهدهای داده شده به ما توجه جدی خواهد داشت. این اقتدار تجدید شده فلسطینی پیش نیاز ضروری برای موفقیت گفتگوهای ضروری است که باید از سر گرفته شود تا درباره هر یک از مسائل مربوط به وضعیت نهایی توافق حاصل شود. در این چارچوب است که من می‌توانم به محض آزادی همه گروگان‌های بازداشت شده در غزه و برقراری آتش‌بس، تصمیم به گشایش سفارت در کشور فلسطین بگیرم. خواسته‌های فرانسه از اسرائیل نیز به همان اندازه قابل توجه خواهد بود. ما به همراه شرکای اروپایی خود، سطح همکاری خود با اسرائیل را با مفاد اقدام های لازم اسرائیل برای پایان دادن به جنگ و گفتگوی صلح مرتبط خواهیم کرد. به لطف این مسیر است که ما به یک کشور فلسطینی مستقل، دارای حاکمیت و غیرنظامی دست خواهیم یافت که تمام سرزمین‌های خود را گرد هم می‌آورد، اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد و توسط اسرائیل در منطقه‌ای که سرانجام صحنه حاکمیت صلح بر آن خواهد بود، به رسمیت شناخته می‌شود. آنچه من از شرکای عرب و مسلمان خود که هنوز این کار را نکرده‌اند نیز انتظار دارم این است که به تعهد خود برای به رسمیت شناختن اسرائیل و تعامل با اسرائیل در روابط عادی به محض تاسیس کشور فلسطین پایبند باشند. با انجام این کار، ما به طور مشترک به رسمیت شناختن دوگانه را به سود صلح و امنیت همه در خاورمیانه (غرب آسیا) نشان خواهیم داد. خانم‌ها و آقایان، این طرح صلح ماست. این طرح، سازوکاری سختگیرانه برای پایان دادن به جنگ و ورود به مرحله گفتگوها شکل می دهد. این طرح به صلح اسرائیل و فلسطین اجازه می‌دهد تا نخستین ستون یک معماری جدید صلح و امنیت در خاور نزدیک و خاورمیانه (غرب آسیا) باشد. این امر به امکان ادغام اقتصادی بیشتر اعتبار می‌بخشد. هیچ چیز ممکن نخواهد بود مگر اینکه مقامات فلسطینی مسئولیت کامل جاه‌طلبی جدید ما را بر عهده بگیرند تا بتوانیم سرانجام به راه‌حل دو کشوری دست یابیم. می‌دانم که آنها تمایلی ندارند. می‌دانم که آنها ترس‌هایی را در دل دارند و با نهایت احترام، به مردم اسرائیل، غم و خستگی آنها گوش می‌دهم. اما می‌خواهم مقامات اسرائیلی نیز این را بشنوند و به نوبه خود تعهدهایی را بپذیرند. می‌دانم که مردم اسرائیل و رهبری اسرائیل قدرت انجام این کار را دارند. به یاد دارم که وقتی جوان بودم، تقریباً 30 سال پیش، از ترور وحشتناک «اسحاق رابین» باخبر شدم. او به علت صلح‌خواهی در حالی که مرگ در شرف وقوع بود، کشته شد. جنگجوی قهرمان اسرائیل گفت و من نقل قول می‌کنم: «من تا زمانی که هیچ فرصت و احتمالی برای صلح وجود نداشت، جنگیدم». اما امروز چنین شانسی وجود دارد. امروز 142 کشور در اینجا این صلح را پیشنهاد می‌دهند. آنها دستان خود را برای دریافت کمک دراز می‌کنند. بنابراین بله، زمان پایان دادن به جنگ در غزه فرا رسیده است. قتل عام ها، مرگ همین الان (باید پایان یابد). فوریت چیزی است که ما را به حرکت در می‌آورد. زمان آن رسیده است که اسرائیل از جلیله تا دریای سرخ از طریق دریای مرده (بحرالمیت) و دریاچه تیبریوس و اورشلیم (قدس) در صلح و امنیت زندگی کند. زمان آن رسیده است که دیگر در باره وجود اسرائیل صحبت نکنیم. این بدیهی است. زمان آن رسیده است که عدالت را برای مردم فلسطین اجرا کنیم و بنابراین کشور فلسطین، یک کشور برادر، یک همسایه در غزه، در کرانه باختری و در قدس را به رسمیت بشناسیم. زمان آن رسیده است که چهره زشت تروریسم را از این سرزمین‌ها بزدائیم و صلح را برقرار کنیم. بله، صلح را برقرار کنیم. این همان چیزی است که ما را امروز به اینجا آورده است و ما بسیار امیدواریم که بتوانیم آن را برقرار کنیم. این انتخابی است که باید انجام دهیم. این وظیفه ماست. صلح بسیار دشوارتر است. از ما چیزهای بسیار بیشتری از همه جنگ‌ها می‌طلبد. زمان آن رسیده است.