بحران در وال-دو-لورانس: خشونت‌های بی‌سابقه در حاشیه لیموژ
خشونت بی‌سابقه در محله فقیرنشین لیموژ، بازتابی از بحران اجتماعی، فقدان امنیت و نبود برنامه‌های پیشگیرانه‌ی مؤثر است.
در شب‌های ۱۸ و ۱۹ ژوئیه، محله‌ی وال-دو-لورانس در حاشیه‌ی غربی شهر لیموژ فرانسه صحنه‌ی خشونت‌هایی بی‌سابقه شد که شوک عمیقی را به جامعه‌ی محلی وارد کرد. این منطقه که از دهه‌ی ۱۹۶۰ به عنوان «منطقه‌ای برای توسعه‌ی سریع شهری» شناخته می‌شود، سال‌هاست با مشکلات اجتماعی و امنیتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند، اما وقایع اخیر نشان‌دهنده‌ی سطح جدیدی از بی‌نظمی است.
نیمه‌شب، گروهی از کودکان خردسال در خیابان‌های این محله‌ی فقیر مشغول بازی‌اند، در حالی که جوانانی در نزدیکی مشغول فروش مواد مخدر هستند. در این فضای نابسامان، ناگهان خودروهایی با سرعت بالا از میان جمعیت عبور می‌کند؛ صحنه‌ای که برای ساکنان منطقه عادی شده است.
اما وضعیت در شب حادثه از کنترل خارج شد. گروهی ۸۰ تا ۱۰۰ نفره از افراد نقاب‌دار با بستن خیابان‌ها، حمله به خودروها، و به آتش کشیدن یک وسیله‌ی نقلیه، موجی از رعب و وحشت به راه انداختند. برخی خودروها با وجود حضور خانواده‌ها و کودکان هدف حمله قرار گرفتند. پلیس با گاز اشک‌آور و گلوله‌های پلاستیکی پاسخ داد و ۹ مأمور مجروح شدند. دادستان منطقه این اتفاق را «بی‌سابقه» توصیف کرد، چرا که برای نخستین بار غیرنظامیان نیز هدف حملات قرار گرفتند.
در سال‌های اخیر، با مرگ نائل در نانتر و شورش‌های پس از آن، تنش‌های اجتماعی در فرانسه افزایش یافته، اما در لیموژ چنین سطحی از خشونت سابقه نداشته است. اگرچه هیچ‌کس دستگیر نشد، اما تحلیلگران این وقایع را نتیجه‌ی تداوم بی‌توجهی به مسائل ساختاری و نبود امکانات آموزشی و فرهنگی می‌دانند.
ساکنان قدیمی محله نیز از این وضعیت در رنج‌اند. یکی از زنان سالمند می‌گوید: «مثل جنگ بود… نه، بدتر از جنگ!» آن‌ها از موتورسوارها، سر و صدای شبانه و ترس دائمی از انفجارهای ناشی از آتش‌بازی‌های خطرناک شکایت دارند. برخی نیز معتقدند نه محله، بلکه رفتار ساکنان آن است که تغییر کرده: «محیط بهتر شده، اما مشکل در آدم‌هاست.»
یکی از نگرانی‌های جدی، گسترش قاچاق مواد مخدر است. روی دیوارها، نشانی فروش مواد دیده می‌شود و فروشندگان حتی مقابل داروخانه‌ها مواد عرضه می‌کنند. با این حال، هیچ ارتباط مستقیمی میان این فعالیت‌ها و خشونت‌های اخیر اثبات نشده است.
شهردار محافظه‌کار لیموژ که سال‌هاست خواستار افزایش نیروی پلیس است، از نبود سازوکار مناسب برای اجرای مقرراتی چون منع رفت‌وآمد شبانه برای کودکان گلایه دارد. او همچنین نسبت به ضعف ساختارهای حمایتی و کاهش فعالیت‌های اجتماعی در محله هشدار داده است.
در این میان، مراکز اجتماعی تلاش می‌کنند از طریق آموزش و فعالیت‌های فرهنگی با کودکان و خانواده‌ها ارتباط برقرار کنند، اما به گفته‌ی مدیران این نهادها، حجم مشکلات بسیار فراتر از توان آن‌هاست. از بین رفتن فعالیت‌های داوطلبانه، حذف تیم‌های پیشگیری خیابانی و کاهش تعامل انسانی در فضاهای عمومی، به فضای بی‌قانونی دامن زده است.
به گفته‌ی یکی از فعالان اجتماعی: «در نبود والدین، پلیس یا مربی، کودکان برای خودشان قانون وضع می‌کنند.» و این یعنی وال-دو-لورانس هنوز در انتظار بحران بعدی است.
