گردشگری در پاریس؛ کیفیت مهم‌تر از کمیت است
پاریس با بحران تراکم گردشگر مواجه است؛ تنظیم‌گری، توزیع فضایی و زمانی و ارتقاء کیفیت، راه‌حل‌های مدیریت پایدار گردشگری‌اند.
در سال‌های اخیر، پاریس با افزایش شمار گردشگران مواجه شده است؛ روندی که به گفته‌ی فردریک اوکار، معاون شهردار پاریس در امور گردشگری و زندگی شبانه، اگر بدون نظارت و تنظیم پیش رود، ممکن است به نقطه‌ی بحرانی برسد و به اقتصاد محلی و زندگی روزمره‌ی شهروندان آسیب وارد کند. او در گفت‌وگویی با روزنامه لوموند بر لزوم تنظیم‌گری، توزیع عادلانه‌ی فضاها و زمان‌های گردشگری و توجه به کیفیت تجربه‌ی توریستی تاکید می‌کند و هشدار می‌دهد: «اگر بخواهیم مدام بیشتر کنیم، مرغ تخم‌طلای خود را خواهیم کشت.»
به دنبال برگزاری جشن موسیقی در پاریس، که با استقبال بالا اما همراه با برخی بی‌نظمی‌ها همراه بود، فردریک اوکار از تمرکز صرف بر امنیت انتقاد می‌کند. او معتقد است که نباید صرفاً با نگاه امنیتی به پدیده‌های جمعی نگریست، بلکه باید مسئله‌ی پیشگیری و تنظیم هوشمندانه را نیز در نظر گرفت. از نظر او، جشن و تفریح، بخشی از فرهنگ دموکراتیک شهری است که باید بخشی از «تخیل عمومی» پاریس باقی بماند.
او تأکید می‌کند که تمرکز بیش از حد بر مناطق مرکزی شهر مانند میدان باستی یا جمهوری می‌تواند باعث تراکم بیش از حد و تنش‌های اجتماعی شود. او پیشنهاد می‌دهد تا فعالیت‌های فرهنگی و موسیقایی به حاشیه‌های شهری و مناطق کلان‌شهری گسترش یابد و تنوع ژانرهای موسیقی نیز مورد توجه قرار گیرد.
از نگاه اوکار، پاریس در هفته‌ی منتهی به ۲۱ ژوئن، با برگزاری هم‌زمان چند رویداد بزرگ از جمله تعدادی کنسرت، جشن موسیقی و نمایشگاه هوایی بورژه، تحت فشار شدید گردشگران و بازدیدکنندگان قرار گرفته است. او پیشنهاد می‌کند تا توزیع زمانی رویدادها در طول سال متعادل‌تر شود. مثلاً می‌توان برخی رویدادها را به ماه‌های خلوت‌تر مانند اوت یا سپتامبر منتقل کرد.
او همچنین بر لزوم ارزیابی توان خدمات شهری در جذب گردشگر تأکید دارد. زیرساخت‌های حمل‌ونقل، امنیت، نظافت و فضای عمومی باید متناسب با ظرفیت پذیرش برنامه‌ریزی شوند تا شهر دچار «انباشت گردشگر» و بحران کارکردی نشود.
پاریس سالانه میزبان ۳۵ تا ۴۰ میلیون گردشگر است، آماری که از دوران پیشاکرونا نیز فراتر رفته است. اوکار هشدار می‌دهد که در صورت افزایش بیشتر، تعادل شکننده‌ی گردشگری و زندگی شهری از بین خواهد رفت. او یادآور می‌شود که اقدامات اولیه‌ای برای تنظیم این روند آغاز شده است: کاهش ظرفیت بازدید از برج ایفل، الزام به رزرو برای بازدید از کلیسای نوتردام، و تلاش برای ممنوعیت ورود اتوبوس‌های توریستی به مناطق پرتردد.
او تاکید می‌کند که توریسم سهمی ۱۵ درصدی در اشتغال پاریس دارد و نباید آن را کنار گذاشت. اما هدف جدید باید ارتقاء کیفیت تجربه‌ی گردشگری باشد نه افزایش بی‌ضابطه‌ی شمار گردشگران. در غیر این‌صورت، خطر بروز پدیده‌ای شبیه به بارسلون، آمستردام یا ونیز وجود دارد؛ یعنی جایی که ساکنان، گردشگران را تهدیدی برای سبک زندگی خود می‌دانند.
از نظر اوکار، مسئولیت مدیریت گردشگری میان شهرداری، دولت، پلیس، اداره‌ی حمل‌ونقل و حتی فرودگاه‌ها تقسیم شده است. او از موفقیت در اجرای برخی اقدامات مشترک مانند کنترل محل پارک اتوبوس‌های توریستی یاد می‌کند، اما بر لزوم هماهنگی گسترده‌تر تأکید دارد.
شهرداری پاریس، از زمان شروع این دوره، تلاش‌هایی برای گذار به گردشگری پایدار انجام داده است. مثلاً در سال ۲۰۲۰، هیچ هتلی برای پذیرش گردشگران دوچرخه‌سوار آماده نبود، اما اکنون ۲۵ هتل به این امکانات مجهز شده‌اند. همچنین پس از دوران قرنطینه، برای حمایت از رستوران‌ها، ترخیص سراسری برای ایجاد تراس‌های موقت صادر شد، که بعدها برای بازگرداندن تعادل، ۷۰ درصد این تراس‌ها حذف شد.
اکنون، با عبور از سطح بازدید پیشاکرونا، شهرداری به دنبال تثبیت وضعیت و ایجاد کنترل‌های پایدارتر است. یکی از پیشنهادات مطرح‌شده توسط شهرداری، کاهش سهم فرودگاه‌های پاریس در ترافیک هوایی و تقویت حمل‌ونقل ریلی است، موضوعی که در برنامه‌ی اقلیمی پایتخت نیز گنجانده شده است.
در نهایت، اوکار معتقد است که با وجود عبور فرانسه از آستانه‌ی ۱۰۰ میلیون گردشگر خارجی در سال ۲۰۲۴، دیگر نباید افزایش کمّی هدف اصلی باشد. او می‌گوید: «ممکن است شهرهای دیگر فرانسه بخواهند پذیرای گردشگران بیشتری باشند، اما برای پاریس، اکنون زمان انتخاب کیفیت به‌جای کمیت فرارسیده است.»
