شام سالانه‌ی کریف؛ نمایش دفاع از اسرائیل به بهای تحقیر جمهوری‌خواهان
ضیافت کریف، به تریبونی برای دفاع از رژیم اسرائیل و حمله به منتقدان سیاست‌های صهیونیستی و ایران‌ستیزی بدل شد.
در سی‌ونهمین ضیافت شام سالانه‌ی شورای نمایندگی نهادهای یهودی فرانسه (CRIF) که در تالار لوور پاریس برگزار شد، مقامات فرانسوی از جمله فرانسوا بایرو، نخست‌وزیر این کشور، بار دیگر در تریبونی تبلیغاتی به دفاع تمام‌قد از رژیم صهیونیستی و تکرار ادعاهای «مقابله با یهودستیزی» پرداخت.
فرانسوا بایرو، که چهارمین نخست‌وزیر فرانسه در چهار سال اخیر است، در این مراسم تلاش کرد با سخنانی آمیخته به عبارات دینی و شخصی‌سازی‌شده، رضایت محافل صهیونیستی را جلب کند. وی با اشاره به اینکه فرزندانش به یادگیری زبان عبری علاقه‌مند بوده‌اند، سعی در نزدیکی نمادین به جامعه یهودی داشت. او در ادامه، از پدیده‌ای که آن را «حیوان دیوانه و مرگ‌بار یهودستیزی» نامید، سخن گفت و به‌طور هدفمند این مفهوم را به «اسلام‌گرایی » پیوند زد؛ روایتی که هدف آن مشروعیت‌بخشی به سیاست‌های تجاوزکارانه اسرائیل در منطقه و به‌ویژه نسل‌کشی غزه پس ۷ اکتبر ۲۰۲۳ است.
وی در سخنانی، ایران را نیز در کنار «تهدید هسته‌ای» مطرح کرد و با بیان اینکه تا زمانی که اسرائیل از سوی همسایگانش به رسمیت شناخته نشود و در برابر «آتش هسته‌ای» در امان نباشد، صلحی در خاورمیانه برقرار نخواهد شد، تلاش کرد اتهامات را غرب علیه برنامه‌ی صلح‌آمیز هسته‌ای ایران تکرار کند. بایرو همچنین بر «دوستی خدشه‌ناپذیر فرانسه با اسرائیل» تأکید کرد؛ موضعی که بیش از آنکه حاصل سیاست خارجی مستقل باشد، نشانه‌ای از نفوذ گسترده‌ي لابی صهیونیستی بر سیاست‌گذاران فرانسوی است.
در این ضیافت، یوناتان آرفی، رئیس تازه‌منصوب‌شده کریف نیز سخنرانی‌ای پر از اتهام و نفرت‌پراکنی ایراد کرد. او با اشاره به اینکه «یهودستیزی امروز چهره‌ای دیگر به خود گرفته و در قالب دشمنی با صهیونیسم و سپس اسرائیل» ظهور کرده، منتقدان رژیم صهیونیستی را به تلاش برای «نازی‌سازی تنها دولت یهودی جهان» متهم کرد؛ اتهامی فرافکنانه برای سرکوب صدای منتقدان جنایات جنگی و نسل‌کشی اسرائیل.
آرفی در ادامه، با اشاره به نمایندگان جناح چپ رادیکال مانند ژان لوک ملانشون، ریما حسن، توما پورت، داوید ژیرو و امریک کارون، آن‌ها را «دشمنان جمهوری» و «دشمنان واقعی فلسطینیان» خواند؛ سخنانی که ماهیت ضددموکراتیک لابی صهیونیستی را آشکار می‌کند که هرگونه مخالفت با سیاست‌های نژادپرستانه‌ی اسرائیل را دشمنی با یهودیان جلوه می‌دهد.
وی در اشاره‌ای آشکار به انتقادات ملانشون از بزرگنمایی یهودستیزی در فرانسه، گفت که اولویت سیاستی کریف باید «محو نفوذ سیاسی حزب فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر (LFI)» باشد. این در حالی است که آمار رسمی وزارت کشور فرانسه نشان می‌دهد موارد یهودستیزی در شش‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۵ نسبت به مدت مشابه در سال گذشته ۲۴ درصد کاهش یافته؛ رقمی که بیش از آنکه نگران‌کننده باشد، به عنوان ابزار توجیه سرکوب آزادی بیان و خفقان مخالفان به کار می‌رود.
آرفی همچنین با حمله به دومینیک دو ویلپن، نخست‌وزیر اسبق فرانسه که در هفته‌های اخیر در رسانه‌ها مواضعی مستقل و ضدجنگ اتخاذ کرده بود، او را به «پوپولیسم اشرافی» و استفاده از ادبیاتی متهم کرد که از دید او، رنگ‌وبوی «تئوری توطئه و یهودستیزی» دارد. در ادامه، با مقایسه‌ای توهین‌آمیز، او را «ملانشون مناطق بالاشهر» خواند و از حضار خواست که به پروژه‌های پیشنهادی دو ویلپن «نه» بگویند؛ پروژه‌هایی که در واقع دعوت به گفت‌وگو در باب عدالت و سیاست خارجی فرانسه در قبال خاورمیانه است.
در مجموع، شام کریف امسال بار دیگر نشان داد که چگونه محافل نزدیک به اسرائیل تلاش می‌کنند با فضاسازی رسانه‌ای، اتهام‌زنی‌های بی‌پایه و فشار سیاسی، هم از انتقادات علیه جنایات جنگی و نسل‌کشی در فلسطین جلوگیری کنند و هم بهانه‌ای برای تحقیر منتقدان واقعی فرانسه بسازند. متأسفانه بخش قابل توجهی از سیاست‌مداران فرانسوی، از جمله بایرو، نیز با دنباله‌روی از این جریان، استقلال فکری و سیاسی کشورشان را زیر سؤال می‌برند.
