رافائل گلوکسمان و آینده‌ی چپ فرانسه: جدایی از چپ افراطی و طرحی نو برای ۲۰۲۷
گلوکسمان با رد اتحاد با ملانشون، بر بازسازی چپ دموکرات، تقویت کارگران، و احیای قرارداد اجتماعی جمهوری‌خواهانه تأکید دارد.
در حالی که شمارش معکوس برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ فرانسه آغاز شده است، چپ فرانسه درگیر بحث‌های فراوانی درباره چگونگی رقابت در برابر راست‌گرایان و پوپولیست‌هاست. رافائل گلوکسمان، نماینده‌ی پارلمان اروپا و بنیان‌گذار جنبش «میدان عمومی» (Place publique)، در گفت‌وگویی با روزنامه‌ی لوموند، از عدم مشارکت در انتخابات درون‌حزبی چپ فرانسه سخن گفت و بر ضرورت ایجاد یک پروژه‌ی سیاسی جدید تأکید کرد. او با رد همکاری با ژان‌لوک ملانشون و حزب «فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر» (LFI)، خواستار بازسازی چپ دموکراتیک با محوریت کارگران و بازتعریف قرارداد اجتماعی شد. این مصاحبه شامل دیدگاه‌های گلوکسمان در مورد مسائل کلیدی از جمله تهدید افراط‌گرایی، بحران غزه، و چالش‌های اقتصادی و اجتماعی فرانسه است.
گلوکسمان با صراحت از خطر اسلام سیاسی، به‌ویژه اخوان‌المسلمین، سخن گفت. او معتقد است که این تهدید واقعی است و نباید از سوی چپ نادیده گرفته شود. با این حال، او رویکرد راست‌گرایان را که به گفته‌ی او با بزرگ‌نمایی و استفاده از این موضوع برای جلب توجه و ایجاد تفرقه عمل می‌کنند، نقد کرد. گلوکسمان تأکید دارد که برای مقابله با اسلام‌گرایی، باید به ریشه‌های اجتماعی آن پرداخت: «ترک وعده‌های جمهوری‌خواهانه، فروپاشی ساختارهای ادغام‌کننده‌ی مهاجران، و نبود خدمات عمومی در برخی مناطق، بستری برای رشد نفوذ اسلام‌گرایان فراهم کرده است.»
او پیشنهاد می‌کند که به جای انباشت قوانین جدید، باید خدمات عمومی تقویت شود، با تبعیض‌های ساختاری مبارزه گردد، و از انزوای اجتماعی جلوگیری شود. گلوکسمان با اشاره به گذشته‌ای که در آن ساختارهای اجتماعی مانند خدمت سربازی، انجمن‌های لاییک، و احزاب سیاسی قدرتمند، جامعه را متحد می‌کرد، هشدار داد که امروزه «مدرسه به تنهایی در برابر شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های تلویزیونی مانند برنامه سیریل هانوئونا قرار دارد، و این نمی‌تواند کارساز باشد.»
او همچنین از استفاده‌ی سیاسی برخی مقامات راست‌گرا از گزارش اخوان‌المسلمین انتقاد کرد و گفت که اظهارات تند علیه مسلمانان، به جای حل مشکل، به تفرقه دامن می‌زند. گلوکسمان خواستار بررسی نقش کشورهای خارجی مانند قطر و ترکیه در تأمین مالی اسلام سیاسی شد و تناقض رفتار برخی سیاستمداران راست‌گرا را که در داخل کشور علیه اسلام‌گرایی سخن می‌گویند اما در دوحه روابط دوستانه برقرار می‌کنند، مورد انتقاد قرار داد.
درباره‌ی جنگ غزه، گلوکسمان با محکوم کردن اقدامات بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، آن‌ها را «غیرقابل توجیه» خواند. او تأکید کرد که حمایت از مردم غزه نباید به معنای چشم‌پوشی از حماس باشد. گلوکسمان گفت: «ما از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ قتل‌عام فلسطینیان را محکوم کردیم. باید دولت افراطی اسرائیل را تحریم کرد و از راه‌حل دو کشوری حمایت نمود.» او از بی‌عملی طولانی‌مدت اروپا در این بحران انتقاد کرد و خواستار تعلیق توافقنامه‌ی همکاری اتحادیه‌ی اروپا با اسرائیل شد.
گلوکسمان که در ماه‌های اخیر کمتر در رسانه‌ها ظاهر شده بود، توضیح داد که تمرکز او بر دو هدف اصلی بوده است: تقویت جایگاه اروپا در جهان و تدوین پروژه‌ای برای آینده‌ی فرانسه. او معتقد است که چپ دموکراتیک فرانسه فاقد هویت سیاسی مشخص است و صرفاً «نه مکرون بودن و نه ملانشون» کافی نیست. گلوکسمان با اشاره به موفقیت‌های انتخاباتی حزب «فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر» در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲، گفت که چپ دموکراتیک باید پروژه‌ای روشن با تمرکز بر کارگران ارائه دهد.
او با تأکید بر اهمیت کار و کارگران، از قرارداد اجتماعی جدیدی سخن گفت که در آن افزایش دستمزدها و بازنگری در نظام مالیاتی در اولویت باشد. گلوکسمان اشاره کرد که در حال حاضر، مالیات بر کار (۴۶%) به مراتب بیشتر از مالیات بر سرمایه (۳۰%)، بازنشستگی (۱۱%)، و ارث (۶%) است، که به نفع طبقه‌ای از رانت‌خواران و وراث عمل می‌کند، نه کارگران. او پیشنهاد داد که برای حمایت از کارگران، باید تعادل مالیاتی بین نسل‌ها و طبقات اجتماعی برقرار شود.
در مورد تصمیم شرکت آرسلورمیتال برای حذف بیش از ۶۰۰ شغل در فرانسه و انتقال برخی فعالیت‌ها به خارج از اروپا، گلوکسمان برخلاف بسیاری از چپ‌گرایان، ملی‌سازی را راه‌حل ندانست. او تأکید کرد که مشکل صنعت فولاد، چالشی اروپایی است و نیازمند یک برنامه‌ی گسترده و حمایت‌گرایانه برای فولاد سبز است. گلوکسمان گفت: «دریافت ۸۰۰ میلیون یورو کمک دولتی و سپس انتقال مشاغل به خارج، غیرقابل قبول است. باید بازارهای عمومی به نفع صنایع اروپایی عمل کند.»
گلوکسمان صراحتاً اعلام کرد که در انتخابات درون‌حزبی چپ برای تعیین نامزد انتخابات ۲۰۲۷ شرکت نخواهد کرد. او همکاری با ژان‌لوک ملانشون را به دلیل اختلافات عمیق در موضوعاتی مانند اروپا، انرژی هسته‌ای، و روش‌های سیاسی غیرممکن دانست. گلوکسمان گفت: «این مسئله به خودخواهی مربوط نیست، بلکه به اصول و ایده‌ها برمی‌گردد. کنار گذاشتن اصول، به شکست اخلاقی و سیاسی منجر می‌شود.»
او از ایجاد یک قطب دموکراتیک، اجتماعی و زیست‌محیطی سخن گفت که با حزب سوسیالیست و دیگر نیروهای همسو همکاری خواهد کرد، اما از «سنتزهای نرم سیاسی» که نتیجه‌ای جز شکست ندارد، پرهیز خواهد کرد. گلوکسمان همچنین اعلام کرد که در نشستی که «فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر» در آن حضور داشته باشد، شرکت نخواهد کرد.
گلوکسمان هنوز به صراحت نامزدی خود برای انتخابات ۲۰۲۷ را تأیید نکرده است. او گفت: «هدف من این است که قطب دموکراتیک، اجتماعی و زیست‌محیطی ما در ۲۰۲۷ پیروز شود، نه صرفاً اولین در میان چپ‌ها.» او تأکید کرد که در آینده‌ی نزدیک مشخص خواهد شد که چه کسی بهترین گزینه برای رهبری این پروژه است.
رافائل گلوکسمان با دیدگاه‌های روشن و انتقادی خود، چپ دموکراتیک فرانسه را به بازسازی هویت و ارائه پروژه‌ای متمرکز بر کارگران دعوت می‌کند. او با رد همکاری با چپ افراطی و تأکید بر تقویت اروپا و بازتعریف قرارداد اجتماعی، مسیری جدید برای چپ فرانسه ترسیم کرده است. در حالی که چالش‌های بزرگی مانند اسلام‌گرایی، بحران‌های جهانی، و مشکلات اقتصادی پیش روی فرانسه است، گلوکسمان بر اهمیت صداقت سیاسی و ارائه راه‌حل‌های عملی تأکید دارد. آیا این رویکرد می‌تواند چپ فرانسه را به پیروزی در ۲۰۲۷ برساند؟ زمان پاسخ این پرسش را روشن خواهد کرد.
