راست‌گرایان فرانسوی و تناقض ترامپیسم
بازگشت ترامپ باعث سردرگمی راست‌گرایان فرانسوی شده است؛ آنها به لحاظ ایدئولوژیک دیدگاه‌های ترامپ را می‌ستایند اما واقعیت منافع اقتصادی و دیپلماتیک فرانسه با ایالات متحده در تضاد است.
بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه‌ی ۲۰۲۵ با استقبال پرشور برخی از چهره‌های ملی‌گرای فرانسوی همراه بود. از جمله این افراد، سارا کنافو، نماینده‌ی پارلمان اروپا از حزب «فتح دوباره» و مشاور نزدیک اریک زمور بود که پیش از سفرش به واشنگتن با انتشار ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی از اشتیاق خود برای حضور در مراسم تحلیف ترامپ سخن گفت. او تنها چهره‌ی سیاسی فرانسوی است که پیروزی ترامپ را پیش‌بینی کرده بود و پس از حضور در آمریکا، با حضور در مهمانی‌ها و مصاحبه‌های رسانه‌ای، خود را سخنگوی ترامپیسم در فرانسه معرفی می‌کرد.
اما سه ماه پس از بازگشت ترامپ به قدرت، شور و شوق جای خود را به سکوت و سردرگمی داده است. ترامپ با اتخاذ سیاست‌های تهاجمی، از جمله نزدیکی به روسیه در جنگ اوکراین، تضعیف ناتو، و آغاز جنگ تجاری با چین و اتحادیه‌ی اروپا، بسیاری از متحدان سابقش را در موقعیتی دشوار قرار داده است. فرانسه که از جمله قربانیان مستقیم تعرفه‌های تجاری ترامپ است، اکنون شاهد آن است که برخی از چهره‌های ملی‌گرا که تا دیروز با شور از بازگشت ترامپ استقبال می‌کردند، امروز یا سکوت کرده‌اند یا به دفاعی محتاطانه بسنده می‌کنند.
سارا کنافو، حالا به‌طور کامل در برابر اقدامات جدید ترامپ سکوت کرده است. او در پاسخ به انتقادات تنها به این نکته بسنده کرده که «اگر منافع فرانسه در تضاد با اقدامات آمریکا باشد، منافع فرانسه را ترجیح می‌دهم.»
در همین حال، حزب رقیب «اجتماع ملی» (RN) به رهبری ژردن باردلا، از سکوت حزب «فتح دوباره» استفاده‌ی تبلیغاتی می‌کند. چهره‌هایی مانند لوئیس آلیو و ژولین سانچز با شرکت در مراسم تحلیف ترامپ، پیامی ضمنی به بخش‌هایی از رأی‌دهندگان خود ارسال کردند که از شعارهای حمایت‌گرایانه ترامپ خرسندند، اما در عین حال مراقب بودند بیش از حد به او نزدیک نشوند. این احتیاط، به حزب اجتماع ملی این امکان را داد که از بحران اقتصادی ناشی از تعرفه‌های تجاری آمریکا استفاده کند. سانچز صراحتاً اعلام کرد که حزبش از ابتدا هشدار داده بود که ترامپ صرفاً منافع آمریکا را دنبال خواهد کرد، حتی اگر این امر به زیان فرانسه تمام شود.
در این میان، اریک سیوتی، رئیس حزب جمهوری‌خواه و متحد حزب اجتماع ملی، نیز موضعی دوگانه اتخاذ کرده است. او که در آغاز از پیروزی ترامپ به عنوان «خبری خوب برای فرانسه» استقبال کرده بود، پس از شوک تعرفه‌های تجاری، لحن خود را تعدیل کرده و گفته است که اگرچه در برخی حوزه‌ها مانند مبارزه با «ووکیسم» با ترامپ هم‌نظر است، اما ترجیح می‌دهد فرانسه خود را در برابر جهان مسلح کند، نه اینکه تنها به حمایت یا مخالفت با ترامپ بسنده کند.
مارین لوپن، که از سوی ترامپ حمایت شده بود، به دلیل محکومیت قضایی اخیرش ترجیح داد سکوت اختیار کند تا این حمایت باعث خدشه‌دار شدن چهره‌اش نشود. در همین راستا، ماریون مارشال، خواهرزاده‌ی لوپن، نیز تلاش کرد با شرکت در مراسم تحلیف و ابراز تحسین برای «تصمیم‌گیری قاطع» ترامپ، خود را در جایگاهی مستقل از حزب سابقش معرفی کند. اما او نیز بعدها اعلام کرد که هرگز برای ترامپ «اعتباری مطلق» قائل نبوده و آمریکا را همواره رقیب اقتصادی اروپا می‌دانسته است.
با وجود همه این تردیدها، در میان چهره‌های طرفدار ترامپ در فرانسه، امید به تکرار «مدل ترامپ» در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ هنوز زنده است. نیکولا کونکر، سخنگوی شاخه‌ی فرانسوی جمهوری‌خواهان آمریکا و نامزد سابق ائتلاف سیوتی، در حال نگارش کتابی درباره‌ی امکان ظهور یک «ترامپ فرانسوی» است که بتواند «وضعیت موجود» را دگرگون کند. او معتقد است که با وجود فضای نامطمئن کنونی، چهره‌هایی در فرانسه وجود دارند که توانایی ایجاد ائتلافی فراگیر در جناح راست را دارند.
در مجموع، رابطه‌ی راست‌گرایان فرانسوی با ترامپ در دوران جدید ریاست‌جمهوری او پیچیده‌تر از گذشته شده است. اگرچه برخی از ایده‌های او مانند ملی‌گرایی اقتصادی و مقابله با مهاجرت همچنان برای آنها الهام‌بخش است، اما واقعیت سیاست‌های ضداروپایی او، بسیاری را به بازنگری در مواضع‌شان واداشته است. ترامپ، همان‌گونه که گاهی تحلیل‌گران می‌گویند، برای مذاکره «ضربات سخت» می‌زند، اما در نهایت «جادوگر نیست».
