کارنامه‌ی شش‌ماهه‌ی برونو روتایو در وزارت کشور فرانسه
برونو روتایو با ارائه‌ی گزارشی انتخاباتی از عملکرد شش ماهه‌ی خود در وزارت کشور، یک گام دیگر به سوی ریاست‌جمهوری برداشت.
شش ماه پس از تصدی وزارت کشور فرانسه، برونو روتایو با ارائه‌ی گزارشی از عملکرد خود، سعی دارد چهره‌ای عملگرا و آماده برای مسئولیت‌های بالاتر از خود به نمایش بگذارد. او روز پنجشنبه با انتشار آمار و ارقامی قابل توجه، دستاوردهای خود را در حوزه‌های مهاجرت، امنیت و مبارزه با مواد مخدر تشریح کرد؛ گزارشی که بیش از آنکه یک جمع‌بندی اداری باشد، رنگ و بویی انتخاباتی داشت.
در این گزارش، روتایو به مواردی چون افزایش اخراج مهاجران غیرقانونی، تقویت کنترل‌های مرزی، افزایش توافقات دوجانبه با کشورهای مبدأ مهاجران و رشد چشمگیر کشف مواد مخدر اشاره کرد. به گفته او، کشف کوکائین نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۰۲ درصد و کشف هروئین ۴۶ درصد افزایش یافته است. همچنین، روتایو اعلام کرد که طی این مدت، نیروهای امنیتی موفق به خنثی‌سازی دوازده حمله‌ی تروریستی اسلام‌گرایانه شده‌اند.
اما چرا ارائه چنین گزارشی تنها پس از شش ماه؟ در حالی که معمولاً وزارت کشور فرانسه پس از گذشت یک سال ارزیابی عملکرد خود را منتشر می‌کند، این اقدام روتایو بیش از هر چیزی ماهیتی سیاسی دارد. در شرایط بی‌ثباتی فعلی که دولت می‌تواند با کوچک‌ترین ضربه‌ای، خصوصاً از سوی حزب راست افراطی تحت رهبری مارین لو پن، دچار بحران شود، روتایو نمی‌تواند منتظر بماند.
این شتاب در ارائه‌ی گزارش عملکرد، با رقابت‌های درون حزبی جمهوری‌خواهان نیز بی‌ارتباط نیست. رتییو به دنبال کسب رهبری حزب جمهوری‌خواهان و در نهایت نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه است؛ مسیری که نخست باید از سد رقیبی چون لوران ووکیه بگذرد. انتشار گزارشی ۵۰ صفحه‌ای درباره‌ی «شش ماه فعالیت»، گواهی بر عزم جدی او برای نمایش شایستگی‌های خود در کوتاه‌ترین زمان ممکن است.
روتایو تلاش می‌کند خود را به عنوان سیاستمداری مقتدر و عملگرا معرفی کند که می‌تواند در شرایط سخت امنیتی و مهاجرتی، اقدامات مؤثری انجام دهد. او در سخنرانی اخیر خود تصریح کرد: «در حوزه‌ی مهاجرت، نمی‌توان با قوانین موجود معجزه کرد، اما با تلاش مستمر می‌توان مانع از عادی شدن روندهای خطرناک شد.»
با این حال، چالش‌های جدی همچنان پابرجاست. قوانین سخت‌گیرانه‌ی فرانسه در حوزه‌ی مهاجرت به راحتی قابل تغییر نیستند و تصویب هرگونه اصلاحی نیازمند اجماع در پارلمان است؛ پارلمانی که ترکیب آن به شدت پراکنده و بی‌ثبات است.
همچنین، روتایو با وجود تاکید بر موفقیت‌های امنیتی، با انتقاداتی در رابطه با بیش‌نمایی تهدیدها و تمرکز بیش از حد بر موضوع مهاجرت و اسلام‌گرایی مواجه شده است. برخی تحلیلگران معتقدند که او با چنین رویکردی بیش از پیش زمینه‌ی رشد راست افراطی را فراهم می‌کند و فضای عمومی را به سمت دوقطبی شدن پیش می‌برد.
با این وجود، روتایو مصمم است که با تکیه بر این دستاوردها، خود را به عنوان تنها آلترناتیو جدی برای راست سنتی فرانسه معرفی کند؛ شخصیتی که بتواند هم با لوپن رقابت کند و هم در برابر امانوئل مکرون، یا هر چهره‌ای از اردوگاه میانه‌رو، عرض اندام کند.
در نهایت، عملکرد شش ماهه‌ی روتایو هرچند خالی از دستاورد نیست، اما بیشتر از آنکه یک گزارش فنی باشد، یک مانور سیاسی است؛ مانوری برای تثبیت جایگاهی که می‌تواند سکوی پرتاب او به سمت بالاترین مقام سیاسی فرانسه باشد.
