پیامدهای بی‌پایان آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه در پولینزی
آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه در پولینزی اثرات طولانی‌مدتی بر قربانیان داشته و آنها هنوز برای دریافت غرامت همچنان با موانع روبه‌رو هستند.
بین سال‌های ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۶، ۱۹۳ آزمایش هسته‌ای در جزایر موروروا و فانگاتاوفا در پولینزی فرانسه انجام شد. این آزمایش‌ها، به ویژه ۴۶ آزمایش هوایی، تاثیرات مخربی بر مردم و محیط‌زیست این منطقه گذاشتند. میراث این آزمایش‌ها همچنان پس از گذشت نزدیک به سه دهه ادامه دارد و قربانیان این فجایع، به ویژه کسانی که به طور غیرمستقیم آسیب دیده‌اند، همچنان برای به رسمیت شناخته شدن و دریافت غرامت تلاش می‌کنند.
از سویی، برای مردمان این مناطق، رسیدگی به این موضوع چالشی بزرگ است و آنها خواستار اقدامات مناسبی برای بهبود وضعیت قربانیان هستند. از سویی دیگر، این موضوع نه تنها درباره‌ی غرامت‌ها بلکه درباره‌ی خود واقعیت آزمایش‌های هسته‌ای است. این مردمان معتقدندکه بسیاری از فرانسوی‌ها در سرزمین اصلی از این موضوع بی‌اطلاع هستند و بر اهمیت آگاهی‌بخشی به مردم تاکید می‌کند.
در سال ۲۰۱۰، قانون مورن به منظور غرامت به قربانیان آزمایش‌های هسته‌ای تصویب و کمیته‌ای به نام Civen برای ارزیابی این ادعاها تاسیس شد. اما بسیاری معتقدند که این قانون ناقص و ناکافی است، به خصوص در رابطه با به رسمیت شناختن بیماری‌ها. با توجه به اینکه علم پزشکی مداوماً در حال پیشرفت است، قوانین نیز باید مطابق با این پیشرفت‌ها به‌روزرسانی شوند. اما این قانون به جای بهبود، در جهات نادرستی تغییر کرده است. از قربانیان خواسته می‌شود که معیارهای غیرممکن مانند ثابت کردن میزان مواجهه با پرتوهای هسته‌ای را ارائه کنند، امری که عملاً غیرقابل اثبات است.
بسیاری از ساکنان پولینزی معتقدند که این قانون به گونه‌ای تنظیم شده که دسترسی به غرامت را محدود می‌کند. آنها این نگرانی را درک می‌کنند و معتقد هستند که دولت باید مسئولیت اعمال خود را بپذیرد و به قربانیان پاسخگو باشد. آنها همچنین به این واقعیت اشاره می‌کنند که مردم پولینزی همچنان از تاثیرات این آزمایش‌ها رنج می‌برند و این میراث به نسل‌های آینده منتقل می‌شود. بیماری‌های مرتبط با پرتوزایی مانند سرطان، در میان خانواده‌های پولینزی شایع است و این نگرانی وجود دارد که این بیماری‌ها به صورت ژنتیکی به نسل‌های بعد منتقل شوند.
بسیاری از قربانیان به سرطان‌های مختلف از جمله خون مبتلا شده‌اند. آنها معتقد هستند که سرطان‌های متعدد در خانواده‌هایشان ممکن است به دلیل تاثیرات ژنتیکی آزمایش‌های هسته‌ای باشد. مطالعات علمی نیز نشان داده است که برخی از سرطان‌ها به طور ژنتیکی منتقل می‌شود و این موضوع نشان‌دهنده‌ی پیامدهای گسترده و طولانی‌مدت پرتوزایی هسته‌ای است.
در سال ۲۰۲۱، لایحه‌ی قانونی برای جبران خسارات ناشی از آزمایش‌های هسته‌ای توسط موتای بروترسون، نماینده‌ی سابق پولینزی، به مجلس ارائه گردید اما این لایحه رد شد. مردم پلینزی همچنین به مسئله‌ی دفع زباله‌های هسته‌ای در اقیانوس و در جزیره‌ی موروروا اشاره می‌کنند. بیش از ۳۲۰۰ تن زباله هسته‌ای به عمق بیش از ۱۰۰۰ متر از آب انداخته شده و دو چاه در موروروا حفر شده است که اکنون به عنوان محل دفع زباله‌های هسته‌ای استفاده می‌شوند. نگرانی‌هایی در مورد احتمال فروپاشی این جزیره و پیامدهای زیست‌محیطی آن وجود دارد.
مردمان پلینزی باور دارند که این تاریخ نباید به فراموشی سپرده شود و نسل‌های آینده باید از آن آگاه شوند. آنها تاکید می‌کنند که این مسئله به انتقام‌جویی مربوط نیست، بلکه به مسئولیت‌پذیری در قبال تاریخ و قربانیان این آزمایش‌ها بازمی‌گردد.
