افشای خشونت‌ها در مدارس کاتولیک فرانسه
افشای خشونت‌های فیزیکی و جنسی در مدارس خصوصی کاتولیک فرانسه، قربانیان را به ایجاد گروه‌های حمایتی و شکایات جمعی واداشت.
در دهه‌های اخیر، پرونده‌های متعددی از خشونت و سوءاستفاده‌های جنسی در نهادهای مذهبی، به‌ویژه مدارس کاتولیک خصوصی در فرانسه، افشا شده است. این موضوع باعث شده تا قربانیان بیشتری از تجربیات خود صحبت کرده و در گروه‌های حمایتی گرد هم آیند. پرونده‌ی بتهارام و شهادت‌های مرتبط با آن، که مربوط به سوءاستفاده‌های فیزیکی و جنسی است، به عنوان جرقه‌ای برای افشای موارد مشابه در سایر مؤسسات کاتولیک عمل کرده است. این خشونت‌ها، که از دهه‌ی ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۰ رخ داده‌اند، عمدتاً شامل تنبیه‌های بدنی شدید و در برخی موارد تعرضات جنسی بوده است. با افزایش آگاهی عمومی و تلاش‌های حقوقی، قربانیان به دنبال عدالت و به رسمیت شناخته شدن رنج‌هایشان هستند.
پس از افشای پرونده‌ی بتهارام، قربانیان بیشتری از خشونت‌های وارد شده در مدارس کاتولیک خصوصی پرده برداشتند و در گروه‌های حمایتی گرد هم آمدند. در پی گزارش‌های مربوط به آزارهای جنسی و فیزیکی در مؤسسه‌ی نوتردام بتهارام در منطقه‌ی بیرن که توسط ۱۵۲ دانش‌آموز سابق مطرح شده است، قربانیان مشابهی از سایر مدارس خصوصی کاتولیک در سراسر فرانسه به‌طور فزاینده‌ای از تجربه‌های خود سخن می‌گویند. این مدارس، که شامل نوتردام گاریزون در مونلئون، نوتردام ساکره-کور در داکس، سن‌فرانسوا زاویه در اوستاریتس و سن پیر در رلک-کروئون هستند، تحت قرارداد با دولت فعالیت می‌کنند. قربانیان در این مؤسسات تجربیات مشابهی از خشونت‌های فیزیکی، روانی و در برخی موارد تجاوزهای جنسی داشته‌اند. گروه‌های قربانیان برای ارائه‌ی جمعی شکایات خود به دادگاه گرد هم آمده‌اند.
پاسکال ژلی، عضو یکی از این گروه‌های حمایتی از قربانیان بتهارام، از افزایش تعداد شهادت‌ها خبر می‌دهد. یکی از اعضای این گروه، فیلیپ، که به دلیل تمایل به ناشناس ماندن تنها با نام کوچک معرفی شده است، از تجربه‌ی خشونت‌هایی که در مدرسه نوتردام گاریزون تجربه کرده بود، صحبت می‌کند. او، که در دوران تحصیلش در این مدرسه در دهه‌ی ۱۹۸۰ از یک سیلی به شدت آسیب دیده بود، اکنون در سن ۵۳ سالگی با چهل نفر دیگر از قربانیان گروه حمایتی را ایجاد کرده است. وی می‌گوید: «ما همگی از این مدارس با آسیب‌های روانی بیرون آمدیم.»
خشونت‌های فیزیکی در این مدارس کاملاً سیستماتیک بود. نمونه‌های دیگر شامل تجربیات افرادی مانند ژیل است که در دهه‌ی ۱۹۷۰ در مدرسه‌ی سن‌فرانسوا زاویه حضور داشت. وی از تنبیه‌های جسمانی شدید و تحقیرهای روانی‌ای که توسط معلمان و کشیشان اعمال می‌شد، صحبت می‌کند. تجربه‌های وحشتناک از قرار گرفتن در معرض سرما، تنبیه‌هایی نظیر زانو زدن بر روی چوب خط‌کش و ضرب‌وشتم‌های مداوم بخشی از خاطرات مشترک این قربانیان است.
با وجود ممنوعیت تنبیه‌های بدنی در مدارس از اواخر قرن نوزدهم، این نوع خشونت‌ها در مدارس کاتولیک خصوصی تا دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ادامه داشت. قربانیان اکنون به دنبال دریافت به رسمیت شناخته شدن به عنوان قربانیان واقعی این خشونت‌ها و محاکمه‌ی عاملان آن هستند.
این قربانیان همچنین بر این باورند که خشونت‌های جنسی که در برخی از این مدارس رخ داده، باید به‌طور جامع بررسی شود. از جمله موارد جدیدی که اخیراً مطرح شده، شکایتی است که علیه مدارس کاتولیک نوتردام گاریزون و نوتردام ساکره-کور ثبت شده است. در کنار خشونت‌های فیزیکی، تجاوزها و آزارهای جنسی نیز مطرح شده‌اند. نمایندگان آموزش کاتولیک می‌گویند که در تلاش‌اند تا چنین وقایعی هرگز در مدارس تکرار نشوند و به عدالت سپرده شوند.
