ژان-لوئی دوبری، چهره برجسته جمهوری پنجم فرانسه، در ۸۰ سالگی درگذشت
ژان-لوئی دوبری، سیاستمدار برجسته و از چهره‌های مهم جمهوری پنجم فرانسه، روز سه‌شنبه در سن ۸۰ سالگی درگذشت.
ژان-لوئی دوبری، سیاستمدار برجسته و از چهره‌های مهم جمهوری پنجم فرانسه، روز سه‌شنبه در سن ۸۰ سالگی درگذشت. او که به صراحت کلام و استقلال رأی مشهور بود، ریاست مجلس ملی و سپس شورای قانون اساسی را بر عهده داشت و تغییرات مهمی در این نهاد ایجاد کرد.
وفاداری بی‌چون‌وچرا به ژاک شیراک
دوبری یکی از نزدیک‌ترین چهره‌ها به ژاک شیراک بود و این وفاداری به او فرصت تصدی مناصب مهمی از جمله وزارت کشور در سال ۱۹۹۵، ریاست گروه RPR در مجلس پس از انتخابات ۱۹۹۷، و در نهایت ریاست مجلس ملی (۲۰۰۲-۲۰۰۷) و شورای قانون اساسی (۲۰۰۷-۲۰۱۶) را داد.
واکنش‌ها به درگذشت او
یائل برون-پیوه، رئیس مجلس ملی، در شبکه X نوشت: “ما یکی از بزرگ‌ترین خدمتگزاران دولت را از دست دادیم.”
گزاویه برتران، رئیس منطقه او-دو-فرانس، از او به‌عنوان “یک سیاستمدار تمام‌عیار و یک جمهوری‌خواه واقعی” یاد کرد.
فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور پیشین فرانسه، دوبری را “مردی وفادار، جمهوری‌خواه و مستقل” توصیف کرد.
ریشه‌های خانوادگی و مسیر سیاسی
ژان-لوئی دوبری در خانواده‌ای شناخته‌شده متولد شد. پدرش میشل دوبری از تدوین‌کنندگان قانون اساسی جمهوری پنجم و نخست‌وزیر ژنرال دوگل بود. با این وجود، او برای تثبیت جایگاه خود در سیاست، مسیری مستقل را طی کرد.
از وزارت کشور تا شورای قانون اساسی
دوبری به‌عنوان وزیر کشور در سال ۱۹۹۵ با حملات تروریستی آن زمان مقابله کرد. در سال ۱۹۹۶، به دلیل تخلیه شدیداللحن مهاجران غیرقانونی از کلیسای سنت‌برنارد، مورد انتقاد شدید جناح چپ و رسانه‌ها قرار گرفت. اما در سال‌های بعد، در مقام ریاست مجلس و سپس شورای قانون اساسی، از او به‌عنوان فردی مستقل و مدافع حقوق اپوزیسیون یاد شد.
یک سیاستمدار صریح و نویسنده‌ای خلاق
پس از کناره‌گیری از مناصب دولتی، او به فعالیت در رادیو و تلویزیون پرداخت و به دلیل نظرات صریحش شناخته می‌شد. دوبری همچنین نویسنده‌ای پرکار بود و کتاب‌هایی از جمله “دیکشنری عاشقانه جمهوری” و نمایشنامه‌ای درباره زنان تأثیرگذار تاریخ فرانسه را منتشر کرد.
میراثی ماندگار در سیاست فرانسه
ژان-لوئی دوبری به‌عنوان فردی که همواره نظرات خود را بدون سانسور بیان می‌کرد، در تاریخ جمهوری پنجم ماندگار خواهد ماند. او تا آخرین لحظات، ناظر و منتقد صریح سیاست‌های روز بود.
