گزارشگر ویژه سازمان ملل: اسرائیل از نسل کشی به عنوان فرصتی برای آزمایش سلاح های جدید استفاده می کند

آلبانیزه گزارشی با عنوان «از اقتصاد اشغالگری تا اقتصاد نسل‌کشی» را به شورای حقوق بشر سازمان ملل ارائه کرد که در آن به بررسی «سازوکارهای شرکتی که از پروژه شهرک سازی اسرائیل برای آوارگی و جایگزینی فلسطینی‌ها حمایت می‌کنند» پرداخته شده است.

او در این گزارش همچنین اسرائیل را متهم می کند که از نسل کشی در غزه به عنوان فرصتی برای آزمایش سلاح های جدید استفاده می کند.

آلبانیزه در جلسه ارائه گزارش خود گفت : مردمی ثروتمند می شود، مردمی حذف می شود، اسرائیل از نسل کشی به عنوان فرصتی برای آزمایش سلاح های جدید، نظارتی شخصی سازی شده، پهپادهای کُشنده، سامانه های راداری و دیگر فناوری های بدون سرنشین، برای نابودی جمعیتی، بدون محدودیت استفاده می کند. مشخصا این فقدان دفاع (امکانات دفاعی) است که مردم و سرزمین فلسطین را به آزمایشگاهی ایده آل برای مجموعه نظامی-صنعتی اسرائیل تبدیل کرده است. اشغال دائمی، زمینه آزمایشی مطلوبی را برای سازندگان سلاح و شرکت های بزرگ فناوری با نظارت کم و مسئولیت صفر فراهم کرده است و سرمایه گذاران، مؤسسات دولتی و خصوصی به میزان زیادی از آن بهره برده اند. قبلا فکر می کردم که مشکل غفلت، درک نکردن فلسطین و تاریخ آن است بعد ایدئولوژی در حال اجرا را دیدم، قرابت سیاسی عمیقی که بسیاری از کشورها و نخبگان با دولت (حکومت) اسرائیل دارند. اما در مقابل نسل کشی اینقدر آشکار و متظاهر، که مستقیم پخش می شود، این توضیحات کافی نیست. مأموریت من به عنوان گزارشگر ویژه از جمله مخالفت شدید با مأموریت من و به خصوص این گزارش، واقعیتی تاریک تر را آشکار می کند. برخی کشورها برای حفظ سلطه منطقه ای خود از اسرائیل حمایت می کنند، که شرایط مادی را ایجاد می کند که از طرح شهرک سازی آن حمایت می کند و در واقع باعث موفقیت آن می شود. این گزارش شرایط اقتصادی را ارائه می دهد که ماشین اسرائیل را  برای کوچاندن (فلسطینی ها)  از طریق نابودی، جدا سازی و نظارت بر فلسطینی ها و جایگزینی آن از طریق ساخت مناظر، اقتصادها و واقعیت های جایگزین برای شهرک ها، بازدیدکنندگان و وابستگان آنها تغذیه می کند و شرایط آن را فراهم می کند، سازندگان سلاح، غول های فناوری، بانک ها، شرکت های انرژی، سکوهای برخط، سوپرمارکت ها و دانشگاه ها، بازیگران اقتصادی ابزار، بودجه، زیرساخت‌ها و مشروعیت این ماشین پاک‌سازی را فراهم کرده‌اند. سلاح ها و سامانه های داده ها در مورد فلسطینی ها وحشیانه عمل و بر آنها نظارت می کند. شهرک ها به واسطه بانک ها و شرکت های بیمه گسترش یافته اند و تأمین مالی شده اند، با سوخت های فسیلی تغذیه می شوند و با سکوهای گردشگری عادی جلوه داده می شوند، سوپرمارکت های زنجیره ای و مؤسسات آکادمیک همه به ریشه دواندن آپارتاید کمک می کنند و زمینه را برای نابودی آرام  و تحمل ناپذیر زندگی فلسطینی ها فراهم می کنند. شرکت هایی که در این اکوسیستم نقش دارند مدت زیادی نامرئی مانده اند، محصولات، خدمات و روابط تجاری آنها، آنها را مستقیم به یک اقتصاد اشغالگری پیوند می زند که با نقض معیارهای الزام آور کنوانسیون ژنو و معاهده رم عمل می کند. بر اساس دستورالعمل های سازمان ملل در مورد شرکت ها و حقوق بشر حتی این ارتباط حداقلی مسئولیتی روشن برای استفاده از نفوذ خود جهت پایان دادن به سوءاستفاده ها برمی انگیزد اما در این شرایطی که فلسطین در آن به سر می برد، ما در مورد حوادث خاص و تک از رفتارهای نکوهیده صحبت نمی کنیم، شدت نقض های ساختاری و حمایت شده و جنایت مورد نظر در دیوان بین المللی دادگستری تأیید و به انتشار احکام بازداشت از سوی دیوان بین المللی کیفری منجر شده است. در این شرایط چه اقدامی  برای اصلاح این نقض ها و روابط شرکت ها با آنها احتمالا می تواند کافی باشد؟

پاسخ ساده است. مسئولیتی در نگاه اول متوجه هر کشور و شرکت برای خودداری کامل یا پایان دادن به رابطه اش با این اقتصاد اشغالگری است به ویژه که این اقتصاد به اقتصاد نسل کشی تبدیل شده است. شرکت های تسلیحاتی با مجهز کردن اسرائیل به تسلیحات پیشرفته برای رها کردن 85 هزار تن مواد منفجره ، شش برابر قدرت (بمب استفاده شده ) در هیروشیما، روی غزه، سودهای هنگفتی به دست آوردند. شرکت های فناوری، زیر ساختی با استفاده دوگانه فراهم کردند که به عنوان سلاح هدف گیری و کشتار جمعی استفاده می شود. ماشین های غول های جهانی تجهیزات ساخت و ساز، غزه را به طور کامل نابود می کنند، مانع  بازگشت و بازسازی زندگی فلسطینی ها می شوند. شرکت های بزرگ انرژی با تأمین زغال سنگ، نفت، گاز به این حملات کمک می کنند و همین زیرساخت برای فلسطینی ها رد می شود. نبود آب و برق شرایط زندگی را فراهم کرده است که آخرش به نابودی ختم می شود و بانک های بزرگ جهانی اوراق قرضه خزانه داری اسرائیل را امضا می کنند و می خرند و هزینه نابودی را در شرایط تشدید کسری بودجه های نظامی و سقوط رتبه های اعتباری تأمین می کنند، چهل نهاد نام برده شده در گزارش من، در کنار شرکت های مادر، شرکت های تابعه، مجوزدار و امتیازدارشان تنها نوک کوه یخ هستند که تجلی این سیستم است که خیلی های دیگر در آن نقش دارند. آنچه که من ارائه می دهم تنها یک فهرست نیست، یک سیستم است و باید به آن رسیدگی شود. کشورهای عضو باید تحریم کامل تسلیحاتی اسرائیل را به اجرا بگذارند، همه توافق های تجاری و روابط سرمایه گذاری را با آن به حال تعلیق دربیاورند و مسئولیت پذیری را اعمال کنند، اطمینان دهند که شرکت ها با پیامدهای قانونی برای دست داشتنشان در نقض های جدی حقوق بین المللی مواجه می شوند و شرکت ها باید فورا همه فعالیت های تجاری را متوقف کنند و به هر گونه رابطه مستقیم مرتبط یا مسبب نقض های حقوق بشر و جنایات بین المللی علیه مردم فلسطین پایان دهند. در این لحظه وجودی برای مردم فلسطین، اتحادیه ها، وکلا، گروه های جامعه مدنی و شهروندان عادی با اعمال فشار برای تحریم، سرمایه گذاری نکردن و مسئولیت پذیری چنین تغییر رفتاری را از سوی شرکت ها و دولت ها ترغیب کنند. موضوعی که به همه ما بستگی دارد و من واقعا فکر می کنم که ما همراه با یکدیگر می توانیم به آن برسیم. مسئله «اگر» مطرح نیست، درست مسئله «چه زمانی» مطرح است.