کاروان‌های مردمی فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر؛ سفر به دل محلات فراموش‌شده برای احیای رأی‌دهندگان
کاروان‌های مردمی حزب فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر با سفر به محلات کم‌برخوردار، تلاش می‌کنند رأی‌دهندگان غایب را ثبت‌نام کرده و مشارکت انتخاباتی را افزایش دهند.
از تابستان ۲۰۱۶، کاروان‌های موسوم به «کاروان‌های مردمی» حزب فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر (LFI) هر ساله در نقاط مختلف فرانسه به حرکت درمی‌آیند تا با مراجعه‌ی مستقیم به خانه‌های مردم، افراد فاقد ثبت‌نام انتخاباتی یا دارای ثبت‌نام اشتباه را شناسایی و تشویق کنند تا بتوانند در انتخابات شرکت کنند.
برخلاف کاروان‌های تبلیغاتی پرزرق‌وبرق دیگر احزاب که در گذشته با هدایای تبلیغاتی به سواحل یا مراکز تفریحی می‌رفتند، کاروان‌های فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر مأموریت ساده اما هدفمندی دارند: حضور در محلات کم‌برخوردار، گفت‌وگو با مردم و توزیع فرم‌های رسمی برای ثبت‌نام یا اصلاح محل رأی‌گیری.
در سال ۲۰۲۵، این کاروان‌ها ۲۴ ایستگاه در سراسر کشور دارند، اما بر خلاف سال‌های نخست، دیگر به منطقه‌ی پاریس که پایگاه قوی این حزب است نمی‌روند. هدف، تمرکز بر مناطقی است که مشارکت انتخاباتی پایین و شمار افراد بدون ثبت‌نام یا با ثبت‌نام نادرست بالاست.
در فرانسه، حدود ۷.۸ میلیون نفر از ۴۹.۳ میلیون واجد شرایط، به دلیل ثبت‌نام اشتباه عملاً در انتخابات غایب‌اند. علاوه بر این، ۴.۱ میلیون نفر هم اصلاً در فهرست رأی‌دهندگان نیستند. این جمعیت، به‌ویژه در محلات مهاجرنشین و کم‌برخوردار، برای حزب فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر یک ذخیره‌ی بالقوه از آراست.
نمونه‌ای روشن از این وضعیت را می‌توان در آوینیون دید. در محله‌ی مونکلار، جایی که بسیاری از ساکنان آن مهاجرانی هستند که بین ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ به این شهر آمدند، نرخ عدم مشارکت در انتخابات پارلمانی ۲۰۲۴ به ۴۷.۶ درصد رسید، یعنی ۱۴ درصد بالاتر از میانگین ملی. در یکی از روزهای ماه ژوییه، حدود ۲۰ فعال فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر به همراه رافائل آرنو، تنها نماینده‌ی چپ‌گرای منطقه‌ی ووکلوز، طی دو ساعت در این محله خانه‌به‌خانه رفتند. هرچند گاهی با استقبال گرم روبه‌رو شدند، اما بی‌اعتمادی و حتی درخواست ترک محل نیز بخشی از واقعیت این گفت‌وگوها بود.
نتیجه‌ی این تلاش‌ها، با وجود زدن درِ ۴۰۰ خانه، چندان چشمگیر نبود؛ بسیاری از واحدها خالی و تعداد کمی از ساکنان برای دیدار جمعی پایین آمدند. اما برای فعالان، ارزش این کار در شنیدن روایت‌های متنوع زندگی و مشکلات مشترکی چون گرانی، ضعف خدمات عمومی و دشواری حمل‌ونقل عمومی است.
در شمال شرق فرانسه، محله‌ی بلکروا در متز با جمعیت ۵۴۰۰ نفر، یکی دیگر از مقصدهای کاروان است. اینجا نیز نرخ مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۲ تنها ۴۸.۹ درصد بود، در حالی که میانگین ملی ۷۳.۶۹ درصد بود.
شارلوت لودوک، نماینده‌ی پیشین چپ‌گرای این منطقه (۲۰۲۲-۲۰۲۴)، همراه با گروهی از فعالان فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر به بیش از ۳۵۰ خانه سر زدند. در یکی از این دیدارها، «آلین» – زنی دارای معلولیت – از بی‌اعتمادی کامل به سیاست و تمایل به رأی دادن به حزب راست افراطی اجتماع ملی (RN) سخن گفت. گفت‌وگو درباره‌ی مشکلات مالی، وضعیت بهداشت و مسئله مهاجرت، نشانی از خشم فروخورده‌ای بود که در بخشی از جامعه‌ی این مناطق وجود دارد.
به گفته‌ی لودوک، در محلاتی مانند بلکروا، کمتر رأی مستقیم به اجتماع ملی مشاهده می‌شود، بلکه بیشتر با افرادی روبه‌رو هستند که از صندوق رأی فاصله گرفته‌اند. با این حال، خطر گرایش آن‌ها به راست افراطی وجود دارد.
لودوک که در انتخابات ۲۰۲۲ با اختلاف اندکی بر نامزد حزب اجتماع ملی پیروز شد، در انتخابات ۲۰۲۴ برای جلوگیری از پیروزی آسان‌تر اجتماع ملی در دور دوم کنار رفت. با این حال، همان سال اجتماع ملی در تمام حوزه‌های انتخابیه موزل پیشتاز شد و شمار نمایندگان خود را افزایش داد.
این روند، زنگ خطری برای فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر است و به همین دلیل، کاروان‌های مردمی نه تنها ابزاری برای شناسایی و ثبت‌نام رأی‌دهندگان، بلکه وسیله‌ای برای حفظ انرژی و همبستگی میان نیروهای حزبی هستند. این تلاش‌ها در آستانه‌ی انتخابات شهرداری‌ها در ۲۰۲۶ اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. افزون بر این، برخی چهره‌های فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر از احتمال برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در صورت انحلال مجلس نیز سخن می‌گویند و کاروان‌ها را بخشی از آمادگی برای چنین سناریویی می‌دانند.
در نهایت، کاروان‌های مردمی فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر، با وجود محدودیت منابع و نتایج فوری نه‌چندان درخشان، تلاش می‌کنند حلقه‌ی گسسته میان سیاست و شهروندانِ به حاشیه رانده‌شده را دوباره پیوند دهند. آن‌ها به درِ خانه‌هایی می‌زنند که دیگران از آن‌ها عبور می‌کنند، و هرچند همیشه پاسخی دریافت نمی‌کنند، امید دارند که در بزنگاه‌های انتخاباتی، این درها دوباره به سوی صندوق رأی گشوده شود.
