کار، همچنان ارزشی محوری برای جوانان فرانسوی است
جوانان فرانسوی هنوز کار را مهم می‌دانند، اما از موضوعاتی چون درآمد پایین، آزار و ناهماهنگی تحصیلی ناراضی هستند.
به گزارش لوموند، یافته‌های پژوهشی تازه از مؤسسه‌ی مونتنی نشان می‌دهد برخلاف برخی تصورات رایج، جوانان فرانسوی (بین ۱۶ تا ۳۰ سال) نه‌تنها از کار گریزان نیستند، بلکه آن را یکی از پایه‌های هویتی و اجتماعی خود می‌دانند. این مطالعه که در پاییز ۲۰۲۴ روی ۶ هزار جوان انجام شد، به بررسی جایگاه کار در زندگی سه گروه از جوانان پرداخته است: دانش‌آموزان و دانشجویان، تازه‌واردان به بازار کار (۱۹ تا ۲۲ سال) و کسانی که چند سال سابقه‌ی حرفه‌ای دارند (۲۵ تا ۳۰ سال).
یافته‌ها نشان می‌دهد اشتیاق به کار کردن در میان جوانان بسیار بیشتر از نسل‌های قدیمی‌تر است؛ به‌طوری‌که اختلافی ۱۶ درصدی میان ۱۹ تا ۳۰ ساله‌ها و افراد بالای ۳۰ سال وجود دارد.
با این حال، فاصله میان آرمان‌ها و واقعیت‌ها باعث شده بسیاری از جوانان در برخورد با جهان کار دچار سرخوردگی شوند. پژوهشگران چهار دسته از جوانان شاغل را شناسایی کرده‌اند:
ناراضی‌ها (۲۸٪): انتظارات آن‌ها برآورده نشده و دچار بی‌اعتمادی و حتی پریشانی روانی هستند.
تسلیم‌شدگان (۲۰٪): انتظارات پایین و نوعی رضایت حداقلی از وضعیت شغلی دارند.
معترضان (۲۰٪): از کار خود رضایت دارند اما نسبت به سلسله‌مراتب و مدیریت سازمانی شکایت دارند و گرایش به استقلال حرفه‌ای.
راضی‌ها (۳۲٪): برخی به شرکت خود وابسته‌اند و برخی دیگر، علی‌رغم رضایت نسبی، در پی فرصت‌های بهتر هستند.
در انتخاب بخش‌های حرفه‌ای، صنایع لوکس بیشترین استقبال را داشته‌اند؛ بیش از ۶۰٪ از پاسخ‌دهندگان – با توزیع برابر میان زنان و مردان – نظر مثبتی نسبت به این حوزه داشته‌اند. پس از آن، بخش‌های دولتی، سلامت و فعالیت‌های اجتماعی محبوبیت بیشتری داشته‌اند که نشانگر علاقه به مأموریت‌های با منفعت عمومی است. در مقابل، صنایع سنگین مانند انرژی و ساخت‌وساز در پایین‌ترین رده‌ها قرار دارند.
بسیاری از جوانان از انتخاب‌های تحصیلی و مسیرهای شغلی خود رضایت ندارند؛ ۲۷٪ از کل شرکت‌کنندگان، از مسیر انتخابی خود ناراضی‌اند. این نارضایتی در میان دانش‌آموزان ۱۸٪، جوانان تازه‌وارد ۲۷٪ و جوانان باتجربه ۳۰٪ است؛ نشانه‌ای از اینکه ورود به بازار کار، واقعیت‌های جدیدی را بر فرد تحمیل می‌کند. در این میان، دانش‌آموختگان رشته‌های مهندسی بالاترین میزان رضایت را (۵۸٪) و فارغ‌التحصیلان مدیریت و بازرگانی پایین‌ترین میزان (۴۵٪) را گزارش کرده‌اند.
همچنین، زنان در مقایسه با مردان نارضایتی بیشتری دارند. آن‌ها کمبود حمایت خانوادگی و آموزشی را از دلایل اصلی این وضعیت دانسته‌اند. نقش مادر به‌عنوان اصلی‌ترین منبع حمایت (۷۱٪) برجسته بوده، درحالی‌که نهادهای دولتی مشاوره‌ای مانند مراکز هدایت تحصیلی، تنها از سوی ۱۴٪ از جوانان مورد استفاده قرار گرفته است. اما جالب اینکه، جوانانی که از این منابع بهره برده‌اند، رضایت‌مندی بالاتری داشته‌اند (تا ۲۰٪ بیشتر). معلمان و مشاوران مدرسه نیز نقش مثبتی در هدایت تحصیلی ایفا کرده‌اند.
علی‌رغم کلیشه‌هایی در رابطه با توجه ویژه‌ی جوانان به مسئولیت اجتماعی و زیست‌محیطی شرکت‌ها، این معیار در انتهای فهرست اولویت‌ها قرار دارد. تنها بخش کوچکی از دانش‌آموختگان علوم انسانی این موضوع را اولویت می‌دانند، در حالی که برای اکثریت، حقوق، کیفیت زندگی حرفه‌ای، و تعادل بین کار و زندگی شخصی اهمیت بیشتری دارد. دانشجویان رشته‌های علوم انسانی و اجتماعی بیشترین اهمیت را برای مسئولیت اجتماعی قائل هستند، اما دانشجویان رشته‌های فنی و تجاری امتیاز کمتری به آن داده‌اند.
مدیریت زمان در محیط کار یکی از مهم‌ترین عوامل نارضایتی برای جوانان است. همچنین با تولد فرزندان، علاقه به محتوای کار کاهش چشمگیری می‌یابد، به‌ویژه پس از فرزند دوم. جوانانی که از خانواده‌های مهاجر هستند نیز انتظارات کمتری از شغل خود دارند.
نگران‌کننده‌تر از همه، ادامه‌ی پدیده‌ی آزار است: بیش از ۲۵٪ از جوانان گزارش داده‌اند که مورد آزار روانی و ۱۰٪ آزار جنسی قرار گرفته‌اند. اکثریت کسانی که از بازار کار کنار کشیده‌اند، زنان هستند (۶۰٪) که بسیاری از آن‌ها مادر نیز هستند (۴۳٪)؛ تصمیمی که با احساس عمیق ناراحتی و فشار روانی همراه است.
