نسل‌کشی در غزه: نقشه‌ی جنایتکارانه‌ی نتانیاهو و سکوت شرم‌آور فرانسه
سکوت فرانسه در برابر نسل‌کشی غزه، همدستی با اسرائیل است؛ تنها اقدامی جهانی می‌تواند این فاجعه را متوقف کند.
در حالی که نوار غزه زیر آتش مداوم بمب‌افکن‌های اسرائیلی می‌سوزد و جمعیت آن با گرسنگی و قحطی بی‌سابقه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، با بی‌تفاوتی کامل نسبت به فاجعه‌ی انسانی در حال وقوع، از طرح اشغال کامل این منطقه برای مدت نامعلوم سخن می‌گوید. طرحی که طبق اظهارات مقامات تندروی کابینه‌ی نتانیاهو، شامل «تخریب کامل غزه» و «جابجایی صدها هزار فلسطینی به سوی جنوب» است. وزیر دارایی رژیم، بتسالل اسموتریچ، صراحتاً اعلام کرده است که «غزه‌ی خالی خواهد شد» و «مردم آن در ناامیدی کامل، به دنبال مهاجرت به دیگر کشورها خواهند بود». این سخنان، چیزی جز اعلام رسمی یک برنامه‌ی پاکسازی قومی سیستماتیک نیست.
قحطی در غزه نه یک پیامد طبیعی، بلکه یک ابزار جنگی است. کمک‌های بشردوستانه از سوی اسرائیل کاملاً مسدود شده و سازمان‌های انسانی حاضر در منطقه از وضعیت وخیم تغذیه، کمبود دارو، و گسترش سوء‌تغذیه‌ی شدید خبر می‌دهند. تصاویر کودکان با گونه‌های فرو رفته، استخوان‌های بیرون‌زده و مادرانی که پیکر بی‌جان فرزندان خود را در آغوش دارند، نمایانگر وحشتی است که تاریخ به ندرت به خود دیده است. بیش از ۸۰٪ مردم غزه برای زنده‌ماندن به کمک‌های خارجی وابسته‌اند. اما اسرائیل با نقض آتش‌بس از ۱۸ مارس بمباران‌ها را از سر گرفته و در بازه‌ای کوتاه، بیش از ۱۰۰ غیرنظامی را کشته است.
با این حال، رژیم صهیونیستی همچنان مدعی است که کمک کافی وارد غزه شده و حماس را به انحراف کمک‌ها متهم می‌کند، در حالی که سازمان ملل نظارت دقیقی بر توزیع کمک‌ها دارد و این ادعا را رد کرده است. آنچه نتانیاهو واقعاً می‌خواهد، انکار حق تعیین سرنوشت برای مردم فلسطین و نابودی امکان ایجاد دولت مستقل فلسطینی است.
در این میان، سکوت دولت‌هایی چون فرانسه قابل تأمل است. پاریس که قرار است همراه با عربستان سعودی میزبان کنفرانس بین‌المللی فلسطین در نیویورک باشد، تاکنون اقدام عملی مؤثری برای توقف نسل‌کشی در غزه انجام نداده است. اظهارات پراکنده‌ی مکرون درباره‌ی امکان به‌رسمیت‌شناختن دولت فلسطین، بیشتر بازی با کلمات است تا ارادۀ سیاسی واقعی. فرانسه، که خود را مدافع حقوق بشر می‌نامد، با بی‌عملی خود در قبال یک فاجعه‌ی انسانی آشکار و با همدستی با اشغالگران به این فاجعه‌ی انسانی دامن زده است.
از سوی دیگر، نتانیاهو که به‌شدت در صحنه‌ی بین‌المللی منزوی شده، در تلاش است با پیشبرد این جنگ ویرانگر، بقای سیاسی خود را تضمین کند. اعلام قصد اشغال دائم غزه، بیشتر تلاشی برای امتیازگیری در مذاکرات غیرمستقیم با حماس است که همچنان ادامه دارد. در عین حال، خانواده‌های گروگان‌های اسرائیلی خواهان توقف جنگ و تمرکز بر آزادی گروگان‌ها هستند. حتی برخی از آنان، سربازان را به عدم شرکت در خدمت نظامی فراخوانده‌اند.
همزمان، سفر قریب‌الوقوع دونالد ترامپ به خاورمیانه و احتمال اعلام موضع جدیدی درباره‌ی وضعیت فلسطین، موجب نگرانی نتانیاهو شده است. شکست نتانیاهو در متقاعدکردن ترامپ برای حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران، و توافق واشنگتن با دولت انقلابی در یمن، موقعیت اسرائیل را در منطقه تضعیف کرده است. با این حال، تهدیدات جنگ‌طلبانه همچنان ادامه دارد؛ وزیر جنگ صهیونیست آشکارا ایران را به حمله‌ی نظامی تهدید کرده است.
در این شرایط، گزارشگر ویژه‌ی سازمان ملل در امور فلسطین، فرانچسکا آلبانیز، خواهان تحریم تسلیحاتی اسرائیل و اعزام فوری نیروی حافظ صلح بی‌طرف شده است. او بر اساس قطعنامهی ۳۷۷ مجمع عمومی سازمان ملل – که در صورت استفاده از وتو توسط اعضای دائم شورای امنیت راهی جایگزین برای اقدام فراهم می‌کند – خواستار عمل‌گرایی فوری جامعه‌ی جهانی شده است.
نتانیاهو قصد دارد کنفرانس آتی در نیویورک را نیز تضعیف کند، اما تنها راه توقف این نسل‌کشی، اقدام جدی کشورهای جهان با تکیه بر حقوق بین‌الملل است. بی‌تفاوتی فرانسه و دیگر کشورها تنها به طولانی‌تر شدن رنج فلسطینیان می‌انجامد. تاریخ، این سکوت را خواهد نگاشت.
