مصادره‌ی راست افراطی از عدالت اجتماعی
راست افراطی فرانسه تلاش دارد با سوءاستفاده از نمادهای مبارزات اجتماعی، جایگاه مردمی کسب نماید و مشروعیت تاریخی جعل کند.
در صحنه‌ای شگفت‌آور اما حساب‌شده، مارین لوپن و ژردن باردلا، دو چهره‌ی اصلی حزب راست افراطی «اجتماع ملی» (RN)، مراسم روز جهانی کارگر را به محملی برای مصادره‌ی نمادهای تاریخی مبارزات اجتماعی بدل کردند. آن‌ها در شهر ناربون، پایگاهی که در تلاش برای تسخیر آن در انتخابات شهرداری‌های آینده هستند، با ارجاعاتی پی‌درپی به دولت جبهه‌ی مردمی لئون بلوم، سعی کردند خود را وارث دستاوردهایی چون تأمین اجتماعی، روز کاری هشت‌ساعته، آزادی‌های صنفی و مرخصی با حقوق معرفی کنند.
این در حالی است که جریان فکری آنان، در دهه‌های گذشته نه‌تنها در برابر این دستاوردها ایستادگی کرده بلکه گاه به صورت خشونت‌آمیز خواستار برچیدن ساختارهای مترقی جامعه‌ی مدرن بوده است. با این حال، باردلا با اعتمادبه‌نفس از «فرانسه‌ای که زود بیدار می‌شود و دیر می‌خوابد» سخن گفت و لوپن نیز عدالت اجتماعی را نه ابزار رهایی جمعی بلکه بستری برای تقویت اقتدار ملی دانست.
راست افراطی امروز می‌کوشد با جابجایی مفاهیم و بهره‌برداری نمادین از میراث چپ، پایگاه اجتماعی خود را گسترش دهد. ناربون، به‌عنوان حوزه‌ی انتخابیه‌ی پیشین لئون بلوم و منطقه‌ای کلیدی در جنوب فرانسه، در کانون این پروژه‌ی بازتعریف تاریخی قرار دارد؛ شهری که اکنون کرسی نمایندگی آن در پارلمان به یکی از چهره‌های حزب لوپن تعلق دارد.
اما آنچه بر این صحنه‌سازی سایه افکنده، بحران مشروعیتی است که شخص مارین لوپن با آن روبه‌روست. او به‌دلیل پرونده‌ی اختلاس مالی با حکم عدم احراز صلاحیت برای انتخابات ۲۰۲۷ مواجه است؛ موضوعی که به زعم او نتیجه‌ی «دسیسه‌ای سیاسی است. این گونه روایت قربانی‌سازی، در میان هواداران حزب اجتماع ملی (RN) به‌خوبی نهادینه شده است؛ به‌ویژه زمانی که در کنار خانواده‌هایی قرار گیرد که نسل‌به‌نسل حمایت از این حزب را به‌عنوان یک باور خانوادگی دنبال می‌کنند.
با وجود این نمایش حساب‌شده، اجتماع اول ماه مه تنها به صحنه‌ی راست افراطی محدود نماند. هم‌زمان، ده‌ها سازمان صنفی، سیاسی، فمینیستی، زیست‌محیطی و ضدنژادپرستی در همان روز «روستای ضد‌فاشیستی» برپا کردند؛ مجموعه‌ای از میزگردها، برنامه‌های فرهنگی و راه‌پیمایی که نشان می‌دهد مقاومت مدنی همچنان زنده است.
جالب آنکه اختلال در سخنرانی لوپن نه از سوی چپ‌ها بلکه از طرف گروهی حامی اسرائیل صورت گرفت که با پلاکاردهایی چون «شما سپر یهودیان نیستید» به صحنه آمدند؛ نشانه‌ای از پیچیدگی فضای سیاسی فرانسه، جایی که نبرد نمادها و معانی در برابر چشمان شهروندان جریان دارد.
در چنین شرایطی، تلاش حزب اجتماع ملی برای تسخیر معنایی روز کارگر، بیش از آنکه از مشروعیتی تاریخی برخوردار باشد، نشان از بحران عمیق در هویت‌سازی این حزب دارد؛ حزبی که می‌خواهد با پوشش عدالت اجتماعی، پروژه‌ی ملی‌گرایانه و اقتدارگرای خود را در قالبی تازه عرضه کند.
