فرانسوا بایرو در تلاش برای حفظ جایگاه خود در میان تهدیدهای راست افراطی و فشارهای جمهوری‌خواهان
فرانسوا بایرو در میانه‌ی تهدیدهای راست افراطی و فشارهای متحدان سابق، برای حفظ جایگاه سیاسی خود تلاش می‌کند.
فرانسوا بایرو این روزها در تلاش است تا چهره‌ای نزدیک به مردم از خود به نمایش بگذارد. در بازدید از نمایشگاهی در کولومیه در دپارتمان سِن-اِ-مارن، نخست‌وزیر فرانسه همراه با وزیر کشاورزی خود، اَنی ژُنوار، در کنار غرفه‌های تولیدکنندگان محلی حضور یافت. بایرو با لحنی شوخ طبعانه گفت: «اینجا بیشتر خوردم و نوشیدم تا در نمایشگاه کشاورزی!» او در این سفر نمادین، هدفش را حمایت از کشاورزان و تولیدکنندگانی دانست که از پیامدهای جنگ تجاری جدید آمریکا نگرانند. به گفته‌ی او، «در این لحظه‌ی وحشتناک و غیرمنتظره، ما اینجاییم تا حمایت کنیم.»
اما روزهای سخت برای بایرو فقط به بحران‌های اقتصادی محدود نمی‌شود. همزمان با تهدید استیضاح از سوی «اجتماع ملی» (RN) به رهبری مارین لوپن و انتقادهای فزاینده از سوی متحدانش در حزب «جمهوری‌خواهان» (LR) به رهبری لوران ووکیه، بایرو با چالش‌های سیاسی بزرگی روبه‌رو شده است. نخست‌وزیر که باید کشور را برای دور جدیدی از ریاضت اقتصادی در سال ۲۰۲۶ آماده کند، قرار است سه‌شنبه آینده در کاخ ماتینیون طی یک نشست خبری، خطوط کلی سیاست‌های آتی خود را برای مردم فرانسه ترسیم کند.
او اعلام کرده است قصد دارد «همه خطرات پیش‌رو» را با مردم در میان بگذارد: از جنگ تجاری با آمریکا تا رشد نگران‌کننده‌ی نفوذ احزاب پوپولیستی. این در حالی است که برخی اطرافیانش معتقدند کشور آماده شنیدن خبرهای ناخوشایند نیست. یکی از مشاوران او می‌گوید: «فرانسوی‌ها خسته شده‌اند؛ باید به آنها امید بدهیم، نه فقط هشدار.»
در سطح سیاسی، بایرو با دو جبهه‌ی سخت مواجه است. از یک سو، راست افراطی تحت رهبری مارین لوپن که پس از محکومیتش، لحن تهاجمی‌تری اتخاذ کرده و اکنون تلاش دارد با شعارهای ضدنظام سیاسی، پایه‌ی اجتماعی خود را گسترش دهد. لوپن تهدید کرده در صورت کوچک‌ترین لغزش اقتصادی یا سیاسی دولت، استیضاح را به جریان خواهد انداخت.
از سوی دیگر، روابط بایرو با حزب جمهوری‌خواهان که زمانی متحد وفادار دولت محسوب می‌شد، به‌شدت تیره شده است. لوران ووکیه، رهبر جمهوری‌خواهان، آشکارا از سیاست‌های اقتصادی بایرو انتقاد می‌کند و او را به ناتوانی در مدیریت کشور متهم می‌سازد. این فشارهای دوگانه موجب شده نخست‌وزیر در موقعیتی شکننده قرار گیرد؛ موقعیتی که هر اشتباه کوچک می‌تواند بهای سنگینی برای او داشته باشد.
با این حال، بایرو همچنان تلاش می‌کند تصویر یک سیاستمدار مقاوم و اهل گفت‌وگو را حفظ کند. او در گفت‌وگوهای غیررسمی خود تأکید دارد که «زمان اتحاد ملی» فرا رسیده و همه‌ی جریان‌های سیاسی باید در برابر تهدیدهای خارجی و داخلی کنار یکدیگر قرار گیرند. یکی از استراتژی‌های او برای بازسازی اعتماد عمومی، گفت‌وگوی مستقیم با اقشار مختلف جامعه، به ویژه تولیدکنندگان و کشاورزان، است.
بایرو به خوبی می‌داند که دوره‌ی آینده بدون اتحاد داخلی و بدون جلب حمایت اجتماعی، دوام نخواهد آورد. از همین رو، تصمیم دارد در هفته‌های آتی، تور سفرهای خود را گسترش دهد و با حضور میدانی در شهرهای کوچک و روستاها، از نزدیک با مشکلات و دغدغه‌های مردم روبرو شود.
سرنوشت سیاسی نخست‌وزیر به شدت به موفقیت این استراتژی بستگی دارد. اگر بتواند تصویر مردمی و مقاومی از خود ارائه دهد، شاید بتواند حملات راست افراطی و فشارهای متحدان سابق را پشت سر بگذارد. اما اگر این تلاش‌ها ناکام بماند، امکان فروپاشی زودهنگام دولتش وجود دارد. ماه‌های آینده برای فرانسوا بایرو سرنوشت‌ساز خواهند بود.
