فرانسه در خدمت اسرائیل، علیه ایران

در حالی‌که جهان گرفتار بحران‌های متعددی است، فرانسه بار دیگر در نقش خودخوانده‌ی «پلیس جهان» ظاهر شده و تهدید کرده است که در صورت عدم بازگشت ایران به میز مذاکرات هسته‌ای، از سازوکار «بازگشت خودکار تحریم‌ها» یا همان مکانیسم ماشه استفاده خواهد کرد؛ مکانیزمی که با یک نامه‌ی ساده به سازمان ملل، می‌تواند تحریم‌های لغوشده علیه ایران را دوباره فعال کند، آن هم بدون نیاز به رأی یا اجماع دیگر کشورها. این تهدید، که از سوی وزیر امور خارجه‌ی فرانسه مطرح شده، نشان‌دهنده‌ی چهره‌ی واقعی سیاست خارجی پاریس در قبال ایران است: سیاستی سرشار از فریب، زیاده‌خواهی و هم‌سویی با رژیم صهیونیستی و آمریکا.

فرانسه که خود یکی از امضاکنندگان توافق برجام در سال ۲۰۱۵ بود، اکنون در حالی ایران را به نقض تعهدات متهم می‌کند که دقیقاً این ایالات متحده بود که در سال ۲۰۱۸ به صورت یک‌جانبه و بدون هیچ توجیه حقوقی از توافق خارج شد و سپس از تجاوز نظامی اسرائیل به ایران حمایت کرد و خود نیز در حملات به تاسیسات هسته‌ای ایران نقش مستقیم داشت.

پس از آن، اروپا و به‌ویژه فرانسه نه‌تنها هیچ اقدام مؤثری برای حفظ برجام انجام ندادند، بلکه در عمل در کنار تجاوزگری و تحریم‌های آمریکا ایستادند و منافع ایران را زیر پا گذاشتند. شرکت‌های اروپایی، به‌ویژه فرانسوی، یکی پس از دیگری از بازار ایران خارج شدند و حتی وعده‌های اروپا درباره‌ی راه‌اندازی سازوکار مالی مستقل (اینستکس) نیز هرگز عملی نشد.

اکنون، فرانسه با نادیده گرفتن مسئولیت خود در شکست برجام، تهدید به فعال‌سازی مکانیسمی می‌کند که فقط در صورت «نقض فاحش» توافق از سوی ایران قابل اجراست. اما مگر نه اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، حتی پس از خروج آمریکا، تا مدت‌ها پایبندی ایران به تعهداتش را تأیید کرده بود؟ واقعیت آن است که سیاست فرانسه نسبت به ایران بیش از آنکه مستقل باشد، تابعی از منافع واشنگتن و تل‌آویو است. حمایت پاریس از تحریم‌های تسلیحاتی، محدودیت‌های مالی و فشارهای دیپلماتیک علیه تهران، همسو با خواسته‌های رژیم صهیونیستی است که سال‌هاست در پی مهار توان دفاعی و علمی ایران است.

فرانسه که خود یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان تسلیحات به کشورهای منطقه نظیر عربستان سعودی و امارات متحده عربی است، نمی‌تواند با لحنی اخلاقی درباره‌ی «امنیت جهانی» سخن بگوید. این کشور چشم خود را بر جنایات جنگی در یمن، فلسطین و دیگر نقاط بسته و هم‌زمان ایران را بابت پیشرفت‌های دفاعی و علمی‌اش تهدید می‌کند. اکنون پاریس از «نگرانی‌های موشکی» و «نقض حقوق بشر» در ایران سخن می‌گوید، در حالی‌که در کشور خود، در سرکوب اعتراضات اجتماعی و مهاجران، رکورددار خشونت دولتی است.

با این حال، ایران نشان داده که در برابر زورگویی‌ها تسلیم نمی‌شود. تجربه‌ی سال‌های اخیر ثابت کرده که هرگونه عقب‌نشینی از حقوق مشروع ملت ایران، تنها به تشدید فشارها منجر خواهد شد. از این‌رو، پاسخ ایران باید قاطع، متکی به قدرت داخلی و مبتنی بر دیپلماسی باشد. اگر فرانسه واقعاً نگران آینده‌ی برجام است، بهتر است به جای تهدید و تکرار بازی‌های شکست‌خورده‌ی غرب، به نقض عهدهای گذشته خود پاسخ دهد و مسیر تعامل واقعی و برابر را در پیش گیرد.