فرانسه، شریک امنیت یا شریک نسل‌کشی؟
فرانسه با ادعای کمک‌رسانی، در واقع با اشغالگران همکاری می‌کند و بحران انسانی غزه را ابزاری سیاسی کرده است.
در حالی که بیش از ۲۰ ماه از جنگ ویرانگر رژیم صهیونیستی علیه مردم بی‌دفاع غزه می‌گذرد و در شرایطی که محاصره کامل، قحطی، بیماری و تخریب زیرساخت‌های حیاتی، این منطقه را به ورطه فاجعه‌ی انسانی بی‌سابقه‌ای کشانده است، دولت فرانسه اعلام کرده که آماده است در «تأمین امنیت توزیع کمک‌های غذایی» در غزه همکاری کند.
ژان-نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه، روز شنبه ۲۸ ژوئن در گفت‌وگویی تلویزیونی اعلام کرد که فرانسه و اتحادیه اروپا آمادگی دارند برای «جلوگیری از انحراف کمک‌های بشردوستانه توسط گروه‌های مسلح» به رژیم صهیونیستی کمک کنند تا روند توزیع غذا را در غزه «امن» سازند.
هرچند او نامی از حماس نبرد، اما اشاره تلویحی به این گروه مقاومت فلسطینی، هدف پنهان این پیشنهاد را آشکار کرد: مهار و خنثی‌سازی مقاومت فلسطینی تحت پوشش اقدامات بشردوستانه.
بارو در ادامه از کشته شدن دست‌کم ۵۰۰ فلسطینی در جریان توزیع غذا طی هفته‌های اخیر ابراز «خشم» کرد، اما بدون اشاره به مسئول اصلی این قتل‌عام‌ها، تلاش کرد روایت رسمی اسرائیل را درباره ناامنی ناشی از گروه‌های فلسطینی تکرار کند.
فرانسه هیچ‌گاه به صراحت به عامل اصلی قحطی، ناامنی و مرگ غیرنظامیان در غزه یعنی محاصره نظامی و حملات مستقیم ارتش اسرائیل اشاره نکرده است. از مارس گذشته، اسرائیل با تشدید محاصره و جلوگیری کامل از ورود کالاهای اساسی چون غذا و دارو، عملاً غزه را به منطقه‌ای قحطی‌زده تبدیل کرده است.
در پایان ماه مه، تحت فشار افکار عمومی جهانی، اسرائیل به همراه آمریکا اقدام به راه‌اندازی مکانیزم جدیدی به نام «بنیاد انسان‌دوستانه غزه» (GHF) کرد که قرار بود توزیع کمک‌های بشردوستانه را ساماندهی کند. با این حال، این سازوکار نه‌تنها دردی را دوا نکرد، بلکه باعث شکل‌گیری صف‌هایی عظیم و کنترل‌نشده شد که در موارد متعدد به صحنه کشتار غیرنظامیان گرسنه تبدیل شد.
بر اساس آمار وزارت بهداشت غزه، از زمان آغاز به کار «بنیاد انسان‌دوستانه غزه» (GHF) تا پایان ژوئن، نزدیک به ۵۵۰ فلسطینی در جریان تلاش برای دستیابی به کمک‌های غذایی کشته و بیش از ۴۰۰۰ تن دیگر زخمی شده‌اند.
مرگ در صف غذا دیگر به امری عادی در غزه تبدیل شده؛ بسیاری از این جان‌باختگان زنان و کودکانی بودند که تنها برای زنده ماندن، در صفی ایستاده بودند. جمعه گذشته نیز، ۸۰ نفر دیگر در حملات هوایی و زمینی اسرائیل جان خود را از دست دادند که ۱۰ نفر از آنان در حال انتظار برای کمک بشردوستانه بودند.
با این وجود، ارتش اسرائیل ضمن انکار مسئولیت خود، مدعی شده که ادعاهای مربوط به تیراندازی به مردم گرسنه «در حال بررسی» است؛ ادعایی تکراری و بی‌اساس در مقابل انبوه تصاویر، ویدیوها و شهادت‌های میدانی.
از منظر تحلیلگران، طرح فرانسه برای «تأمین امنیت» در توزیع غذا، تلاشی در راستای عادی‌سازی حضور نظامی کشورهای غربی در فرآیند کمک‌رسانی است؛ حضوری که می‌تواند به کنترل سیاسی، اطلاعاتی و حتی نظامی بر مناطق آزادشده یا مقاومت‌پذیر منجر شود.
این سیاست، نه به معنای کمک واقعی، بلکه به‌کارگیری ابزار کمک بشردوستانه برای تضعیف مقاومت و تقویت گفتمان اشغال‌گرانه است.
فرانسه، به جای درخواست خلع سلاح اشغال‌گر، خواستار مقابله با «گروه‌های مسلح فلسطینی» شده؛ در حالی که همین گروه‌ها تنها پناه مردم بی‌دفاع در برابر ماشین جنگی اسرائیل هستند.
ریشه این جنگ، حمله ناگهانی حماس به جنوب اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ معرفی می‌شود؛ حمله‌ای که منجر به کشته شدن ۱۲۱۹ اسرائیلی شد. اما روایت رسمی کشورهای غربی و رسانه‌های جریان اصلی، این واقعیت را نادیده می‌گیرد که دهه‌ها اشغال، تبعیض، و محاصره، بذر خشونت را کاشته است.
در مقابل، عملیات نظامی اسرائیل در واکنش به این حمله، بیش از ۵۶ هزار کشته و ده‌ها هزار زخمی در غزه برجای گذاشته است؛ اکثراً غیرنظامیان، طبق آمار وزارت بهداشت غزه که حتی توسط سازمان ملل نیز معتبر شمرده می‌شود.
فرانسه در ظاهر خواهان توقف مرگ غیرنظامیان و تأمین امنیت غذایی است، اما در عمل، با سکوت در برابر جنایات و نسل‌کشی اسرائیل و تمرکز بر «خطر گروه‌های مسلح»، شریک جرم اشغال‌گر است.
در جهانی که مفهوم حقوق بشر بارها از سوی قدرت‌های امپریالیستی ابزاری برای توجیه مداخلات سیاسی و نظامی شده، آن‌چه غزه نیاز دارد نه «تضمین امنیت» از سوی استعمارگران دیروز و امروز، بلکه پایان کامل محاصره، توقف حملات نظامی و بازخواست عاملان نسل‌کشی است.
