تلاش بایرو برای ترمیم ائتلاف متزلزل قدرت
فرانسوا بایرو برای حفظ انسجام ائتلاف شکننده‌ی راست و میانه، با چالش‌های فزاینده‌ی پارلمانی و اختلافات انتخاباتی مواجه است.
در حالی که تنها یک سال از هم‌پیمانی راست‌گرایان و میانه‌روها برای جلوگیری از پیروزی جناح چپ در انتخابات زودهنگام مجلس می‌گذرد، نشانه‌های واگرایی در این ائتلاف بیش از پیش آشکار شده است. این ائتلاف که ابتدا برای سد کردن راه «راست افراطی» و سپس کنار گذاشتن چپ‌گرایان شکل گرفت، اکنون در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ با بحران هماهنگی روبه‌رو است.
تصویر «خانوادگی» هفته گذشته در باغ الیزه که در آن امانوئل مکرون، فرانسوا بایرو و اکثر وزرای کابینه کنار هم ایستاده بودند، ظاهراً نمایانگر وحدت است. اما در پشت این لبخندها، آن‌گونه که یکی از وزرا گفته، «چیزی درست کار نمی‌کند». در واقع، اختلافات میان نیروهای مکرونیست، جمهوری‌خواه و میانه‌رو به شکل فزاینده‌ای در مجلس نمایندگان و سنا آشکار شده است.
فرانسوا بایرو، نخست‌وزیر، که تلاش دارد ستون فقرات سیاسی دولت را متحد نگه دارد، چهارشنبه گذشته برای دومین بار در شش ماه اخیر سران احزاب ائتلافی را گردهم آورد: گابریل اتال (حزب رنسانس)، برونو روتایو (جمهوری‌خواهان) و ادوار فیلیپ (حزب افق‌ها). اما این چهره‌ها نیز، که هرکدام سودای ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ را در سر دارند، تلاش دارند مرزبندی‌های خود را حفظ کنند. به گفته رئیس حزب اتحاد دموکرات‌ها و مستقل‌ها (UDI)، «ما در یک دولت هم‌زیستی داریم، اما ائتلاف واقعی نه».
این عدم انسجام، به‌ویژه در رأی‌گیری‌های پارلمان خود را نشان داده است. به‌تازگی، در بررسی لایحه مربوط به رسانه‌های عمومی که توسط وزیر فرهنگ، رشیدا داتی ارائه شد، اکثریت طرفدار دولت نتوانست آن را در مجلس ملی به تصویب برساند و لایحه با حمایت سبزها رد شد. همچنین، بر سر سیاست‌های زیست‌محیطی، احزاب ائتلاف دچار شکاف شده‌اند. جمهوری‌خواهان از رأی‌گیری درباره توقف موقت توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر کناره‌گیری کردند، در حالی که حامیان مکرون با آن مخالفت نمودند.
در ۲۰ ژوئن نیز، با کمک جمهوری‌خواهان و راست‌گرایان افراطی، لایحه حذف مناطق با انتشار کم آلاینده (ZFE) به تصویب رسید. اختلافات به سنا نیز کشیده شده است. جمهوری‌خواهان با طرح‌های انتخاباتی بایرو مخالف‌اند: از جمله ساده‌سازی نظام رأی‌گیری در پاریس، لیون و مارسی و همچنین معرفی نظام تناسبی در انتخابات مجلس که قرار است تا ۲۰۲۶ ارائه شود.
فرانسوا بایرو، که در هفته گذشته با بحران دیگری روبه‌رو شد—روی‌گردانی حزب سوسیالیست از دولت و حمایت آن‌ها از طرح طرح استیضاح دولت پس از شکست مذاکرات مربوط به بازنشستگی—اکنون بیش از هر زمان به حمایت احزاب متحد نیاز دارد. با این حال، سکوت یا بی‌تحرکی آن‌ها در لحظات حساس، از جمله حمایت تلویحی جناح راست افراطی برای نجات دولت از سقوط، او را به شدت نگران کرده است.
در سطح اجرایی نیز، جلسات منظم دوشنبه‌شب‌ها با رهبران ائتلاف و هماهنگی هفتگی میان رؤسای دفاتر وزرا، هنوز نتوانسته است شکاف‌های موجود را پر کند. بسیاری از نمایندگان احزاب متحد احساس می‌کنند در تصمیم‌گیری‌ها نادیده گرفته شده‌اند و بارها در رأی‌گیری‌های حساس، بدون آمادگی قبلی غافلگیر شده‌اند.
در همین حال، برخی شخصیت‌های سیاسی مانند میشل بارنیه خواستار نامزدی مشترک بین جریان‌های حامی مکرون و جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ شده‌اند، اما اجماع بر سر این مسئله هنوز دور از دسترس است. رنو موزولیه، رئیس منطقه پرووانس-آلپ-کوت دازور، هشدار داده که اگر بیش از دو نامزد از این اردوگاه وارد میدان شوند، خطر راهیابی لوپن یا ملانشون به دور دوم قطعی خواهد بود.
با نزدیک شدن به انتخابات شهرداری‌ها در ۲۰۲۶، که آزمونی تعیین‌کننده برای وزن احزاب در عرصه محلی خواهد بود، چالش بزرگ فرانسوا بایرو نه‌تنها اداره دولت، بلکه حفظ انسجام در ائتلافی است که هر لحظه ممکن است از هم بپاشد. به گفته یکی از نزدیکان او، «او نگران است که ستون سیاسی دولت فروبپاشد، پیش از آنکه فرصتی برای اصلاح ساختاری داشته باشد».
