تبعیض نژادی؛یک واقعیت غیرقابل انکار در فرانسه

21 مارس 2025، روز جهانی رفع تبعیض نژادی است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1966 برای بزرگداشت قتل عام شارپویل در 21 مارس 1960 در آفریقای جنوبی، که در آن 69 نفر در تظاهرات مسالمت آمیز علیه آپارتاید کشته شدند بنیان گذاشته شد. به همین مناسبت، تظاهرات و رویدادهایی در سراسر فرانسه در 21 و 22 مارس برای افزایش آگاهی عمومی و محکوم کردن تبعیض مداوم برنامه ریزی شده است.
دستیابی به شغل یکی از حوزه هایی است که تبعیض نژاد در آن بسیار ملموس است. طبق آخرین گزارش سازمان بین المللی کار که در سال 2020 منتشر شد 23 درصد از کارگران فرانسه گزارش داده اند که قربانی تبعیض یا آزار و اذیت تبعیض آمیز در کار بوده اند. معیارهایی که اغلب ذکر شده اند، ظاهر فیزیکی، جنسیت و وضعیت سلامتی هستند.
بررسی های دیگری در سال 2023 نشان می دهد فرزندان مهاجران مغربی 16 درصد نرخ بیکاری بالاتری نسبت به دیگر مهاجران آفریقایی دارند.
حزب راست تندرو تجمع ملی به تازگی پیشنهاد ممنوعیت استخدام یک خارجی در صورت درخواست یک فرد فرانسوی را داده است که این مفهوم ترجیح ملی را تقویت می کند. این اقدام کارفرمایان را ملزم می‌کند که نامزدهای فرانسوی را برای همه موقعیت‌های دارای مهارت‌های یکسان در اولویت قرار دهند و خارجی‌ها فقط در صورت داشتن مهارت‌های نادر و ضروری استخدام می‌شوند. با این حال، این پیشنهاد در تضاد با متون و کنوانسیون هایی مانند قانون اساسی فرانسه و معاهدات اروپایی است که این نوع تبعیض را منع می کند.
بخش مسکن هم از تبعیض نژادی در امان نیست. یک مطالعه نشان داد که افرادی با نام های عربی و آفریقایی به ترتیب 27 و 31 درصد شانس کمتری برای گرفتن وقت از صاحبخانه برای اجاره مسکن خصوصی دارند. علیرغم ممنوعیت قانونی تبعیض در دسترسی به مسکن، این اقدامات همچنان ادامه دارد و به حاشیه رانده شدن جوامع خاصی را تقویت می کند.
مفهوم نژادپرستی نهادی به تبعیضیاطلاق می شود که صرف نظر از نیات فردی ریشه در ساختار نهادها دارد،. طبق مقاله‌ای که در مجله میگریشن سوسیته منتشر شد «ما از نژادپرستی نهادی زمانی صحبت می‌کنیم که بدون هیچ گونه قصد واضح و مستقیمی برای آسیب رساندن به گروه‌های قومی خاص، نهادها یا سازمان‌ها اقداماتی را انجام دهند که به ضرر این گروه‌ها باشد».
گفتمان های سیاسی و بازنمایی های رسانه ای نقش مهمی در ادراک اقلیت ها دارند. اظهارات همراه با انگ زنی برخی از سیاستمداران به عادی سازی تعصب نژادی کمک می کند. در عین حال، رسانه‌ها با انتقال کلیشه‌ها یا بازنمایی کمتر از برخی جوامع، به تداوم تبعیض کمک می‌کنند.
اریک زمور، روزنامه‌نگار سابق و کاندیدای سابق ریاست‌جمهوری، به نوبه خود، مرتباً اظهارات جنجالی در مورد مهاجرت و اسلام در فرانسه بیان می‌کند و به دو قطبی شدن بحث‌های عمومی در مورد این موضوعات کمک می‌کند.
در فضای رسانه ای، کانال هایی مانند CNews که متعلق به گروه Bolloré است، به دلیل پوشش مهاجرت و اسلام مورد انتقاد قرار گرفته اند.
به گفته سازمان های غیردولتی، در پرتو این یافته ها، تقویت سیاست های عمومی برای مبارزه موثر با تبعیض نژادی ضروری است. این امر مستلزم به رسمیت شناختن نژادپرستی نهادی، افزایش آموزش برای بازیگران نهادی و افزایش آگاهی در سراسر جامعه است. تنها بسیج جمعی امکان ساختارشکنی تعصبات و ترویج جامعه ای واقعاً فراگیر را فراهم می کند.