بازسازی یک انترناسیونال مترقی در برابر موج راست افراطی
شبکه‌ای از نمایندگان چپ فرانسه برای مقابله با راست افراطی در حال ایجاد یک «انترناسیونال مترقی» جهانی هستند.
در واکنش به گسترش جهانی راست افراطی، گروهی از نمایندگان چپ‌گرای فرانسه با راه‌اندازی طرحی به نام «سد» (La Digue) قصد دارند یک شبکه‌ی بین‌المللی جدید از نیروهای مترقی، انسان‌گرا و زیست‌محیطی ایجاد کنند. این ابتکار به دنبال الگوبرداری از جنبش‌های جهانی چپ در دهه‌های گذشته، از جمله جنبش جایگزین جهانی‌شدن دهه‌ی ۲۰۰۰ است.
در رأس این حرکت، پوریا امیرشاهی، نماینده‌ی پیشین سوسیالیست و فعال قدیمی جنبش‌های آلترموندیالیستی (جایگزین جهانی‌شدن)، قرار دارد. او با تأکید بر خطر جدی قدرت‌گیری نیروهای «نئوفاشیست»، نظیر ترامپ در آمریکا، خاویر میلی در آرژانتین، یا حزب اجتماع ملی (RN) در فرانسه، هشدار می‌دهد که این جریانات با همکاری و انسجام روایت‌هایی را ترویج می‌کنند که علیه علم، نقد روشنفکرانه و دموکراسی است.
طرح «سد» با شعار «نه ترامپ، نه پوتین»، تلاشی است برای پاسخ به آنچه نمایندگان چپ آن را «انترناسیونال نئوفاشیستی» می‌نامند. هدف، ایجاد یک شبکه‌ي همبستگی جهانی است تا در صورت به قدرت رسیدن حزب اجتماع ملی (RN) در فرانسه، این نیروها تنها نمانند. فاتیحا کلوئا-ئاشی، نماینده‌ی سوسیالیست سِن-سَن-دنی، نیز تأکید می‌کند که اردوگاه مترقی نباید در برابر راست افراطی بی‌حرکت بماند.
ملانی وُگل، سناتور سبز فرانسویان مقیم خارج، نسبت به «آسیب‌پذیری خاص دموکراسی فرانسه در برابر خطر فاشیسم» هشدار داده و معتقد است که تخریب نهادهای جمهوری در فرانسه ممکن است در کمتر از ۱۸ ماه رخ دهد؛ برخلاف مجارستان که این روند ده سال به طول انجامید. او بر ضرورت اتحاد و همبستگی نیروهای دموکرات تأکید می‌کند. السا فوسیو، نماینده‌ی کمونیست نیز همین نکته را تکرار می‌کند: «نئوفاشیست‌ها در حال سازمان‌یابی‌اند. ما نیز باید متحد شویم.»
اولین موج از سفرهای بین‌المللی این شبکه آغاز شده است. ساندرا رِگول، نماینده‌ی سبز آلزاس به لهستان رفته‌اند، وُگل و کلویی ریدل (نماینده‌ی سوسیالیست پارلمان اروپا) به مجارستان می‌روند. لئا بالاژ، نماینده‌ی سبز پاریس از سرزمین‌های اشغالی فلسطین بازگشته و امیرشاهی نیز در ماه ژوئن به آمریکا سفر خواهد کرد. در موج دوم این سفرها، قرار است کشورهایی مانند سنگال، اسپانیا، ایتالیا و برزیل نیز مقصد باشند.
یک نشست بین‌راهی در جشنواره‌ی «ایده‌ها» در منطقه نیور فرانسه در تاریخ ۴ ژوئیه برگزار می‌شود و یک گردهمایی گسترده در پاییز در نظر گرفته شده است. به گفته‌ی امیرشاهی، تجربه‌ی انترناسیونال‌ها و جنبش آلترموندیالیستی نشان داد که این مدل همکاری‌ها می‌تواند منجر به کارزارها و حتی اقدامات جهانی شود. او تأکید می‌کند که این ابتکار فراتر از احزاب سیاسی و بر پایه‌ی مشارکت فردی و داوطلبانه است. یکی از نکات جالب این است که حتی نمایندگانی از حزب میانه‌رو «رنسانس»، مانند الئونور کاروآ نیز به این طرح پیوسته‌اند.
با این حال، شکاف‌های درون چپ همچنان پابرجاست. به‌ویژه غیبت اعضای «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» (LFI) در این ابتکار، به دلیل اختلافات با سوسیالیست‌ها، مشهود است. امیرشاهی در دیدار با ماتیلد پانو، رئیس فراکسیون این حزب در مجلس، تلاش کرد آن‌ها را قانع کند، اما پانو صراحتاً گفت که مشارکت سوسیالیست‌ها مانع همکاری آن‌ها می‌شود.
از سوی دیگر، ژان-لوک ملانشون، رهبر فرانسه‌ی تسلیم‌ناپذیر، در سفرهای خارجی خود مشغول ترویج گفتمان خاص خود است. او در ماه‌های اخیر در نمایشگاه کتاب تورین، و سپس در کانادا و آمریکا سخنرانی کرده و حتی در رسانه‌هایی چون نیویورک‌تایمز و The Nation حضور داشته است. حضور او در برنامه‌ي استریمر معروف، حسن پایکر، جنجال‌برانگیز شده؛ نه به دلیل محتوای صحبت‌های ملانشون، بلکه به‌خاطر اظهارات این استریمر در خصوص عملیات طوفان‌الاقصای ۷ اکتبر حماس در رژیم صهیونیستی و مواضع ضداسرائیلی شدیدش.
در مجموع، جنبش جدید «سد» تلاشی است برای اتحاد چپ دموکرات در سطح جهانی، پیش از آن‌که راست افراطی بتواند به‌راحتی در فرانسه قدرت بگیرد. هرچند چپ رادیکال هنوز خود را بخشی از این اتحاد نمی‌داند، اما بنای این شبکه می‌تواند در آینده به سنگری محکم در برابر موج نئوفاشیستی بدل شود.
