اسرائیل با نابود کردن غزه یهودیت را نابود می‌کند
نسل‌کشی در غزه غزه نه‌تنها فلسطینیان را به نابودی می‌کشاند، بلکه ارزش‌های یهودیت را نیز به خطر می‌اندازد.
ژان هاتزفلد، روزنامه‌نگار فرانسوی سابق در لیبراسیون و گزارشگر سابق جنگ‌هایی چون بوسنی و رواندا، در گفت‌وگویی با لوموند درباره‌ی وضعیت کنونی غزه، از وقوع یک «نسل‌کشی» سخن می‌گوید. او که به دلیل نگارش کتاب‌هایی عمیق درباره‌ی نسل‌کشی توتسی‌ها در رواندا شهرت دارد، معتقد است که تخریب غزه نه‌تنها آینده‌ی فلسطینیان را تهدید می‌کند، بلکه هویت و ارزش‌های یهودی را نیز به خطر می‌اندازد. در این مقاله، دیدگاه‌های هاتزفلد درباره‌ی پیامدهای فاجعه‌بار کنونی در غزه و تأثیر آن بر اسرائیل و یهودیت بررسی می‌شود.
هاتزفلد با اشاره به وضعیت غزه، از تخریب زیرساخت‌های حیاتی مانند بیمارستان‌ها، مدارس، مراکز فرهنگی و مساجد سخن می‌گوید. او معتقد است که این تخریب سیستماتیک، آینده‌ی یک ملت را هدف قرار داده است. «وقتی بیمارستان‌ها، مدارس و مکان‌های فرهنگی یک ملت را نابود می‌کنید، چارچوب آینده‌ی آن را از بین می‌برید. وقتی مردم را گرسنه، تشنه و خسته نگه می‌دارید و آن‌ها را در وحشت و تحقیر از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر آواره می‌کنید، آن‌ها را به حالت «زنده دوام آوردن» و نه زندگی سوق می‌دهید.»
هاتزفلد با اشاره به سخنان سیاستمداران صهیونیست که فلسطینیان را به‌عنوان «شر مطلق» توصیف می‌کنند، هشدار می‌دهد که چنین گفتمان‌هایی زمینه‌ساز فجایع بزرگ‌تر است. او تجربه‌ی خود از رواندا را یادآوری می‌کند، جایی که سال‌ها پیش از نسل‌کشی ۱۹۹۴، گفتمان نفرت‌پراکنی علیه توتسی‌ها به‌تدریج در جامعه نفوذ کرد و سرانجام به فاجعه‌ای هولناک منجر شد.
هاتزفلد، که خود یهودی است، تخریب غزه را نه‌تنها تهدیدی برای فلسطینیان، بلکه خطری برای هویت یهودی می‌داند. او یهودیت را به‌عنوان یک فلسفه‌ی انسانی توصیف می‌کند که بر همزیستی با «دیگری» تأکید دارد. «یهودیت، میراث فرهنگی مردمی است که قرن‌ها آزار دیده‌اند و به همین دلیل، مفهوم همزیستی با دیگری در قلب آن قرار دارد. اما امروز، فلسطینیان در ذهن بسیاری از اسرائیلی‌ها به‌عنوان یک موجودیت مستقل وجود ندارند.»
او معتقد است که رژیم صهیونیستی با ادامه‌ی این مسیر، در حال خیانت به ارزش‌های بنیادین یهودیت است. «در تخریب غزه، رژیم صهیونیستی یهودیت را نابود می‌کند. این یک خودویرانگری است که می‌تواند سرنوشت هر دو ملت را تغییر دهد.» هاتزفلد هشدار می‌دهد که اگر رژیم صهیونیستی نتواند این چرخه‌ی خشونت را متوقف کند، نه‌تنها روح مردمان فلسطین، بلکه روح مردمان یهودی نیز آسیب خواهد دید.
هاتزفلد با مقایسه‌ی وضعیت غزه با نسل‌کشی رواندا، به شباهت‌هایی در زمینه‌سازی فاجعه اشاره می‌کند. او می‌گوید که پیش از نسل‌کشی توتسی‌ها، سال‌ها نفرت‌پراکنی و طرد یک گروه قومی در گفتمان سیاسی و اجتماعی رواج داشت. در غزه نیز، گفتمان‌هایی که فلسطینیان را غیرانسانی جلوه می‌دهد، به‌تدریج زمینه را برای توجیه خشونت‌های گسترده فراهم کرده است. «در رواندا، ما تصور نمی‌کردیم که نسل‌کشی ممکن باشد. در غزه نیز، بسیاری فکر می‌کنند که فرهنگ چند هزار ساله‌ی یهودیت مانع چنین فاجعه‌ای می‌شود. اما جنگ می‌تواند همه‌چیز را تسریع کند.»
او به خطر یک درگیری منطقه‌ای گسترده‌تر، مانند تقابل رژیم صهیونیستی با ایران یا سوریه، اشاره می‌کند که می‌تواند وضعیت را به سمت «وحشت مطلق» سوق دهد. هاتزفلد تأکید می‌کند که حتی بدون عبور از خط قرمز نسل‌کسی، آسیب‌های واردشده به فلسطینیان و سکوت جامعه‌ی یهودی در برابر این فاجعه، به خودی خود یک تراژدی اخلاقی است.
هاتزفلد که در دهه‌ی ۱۹۸۰ به‌عنوان گزارشگر به غزه سفر کرده بود، از آن روزها به‌عنوان دورانی یاد می‌کند که با وجود محدودیت‌ها، هنوز امیدی برای آینده وجود داشت. «غزه در آن زمان زندانی در فضای باز بود، اما زنده بود. چیزی از امکان همزیستی حس می‌شد.» اما امروز، پس از نوزده ماه جنگ، او معتقد است که غزه در آستانه یک نقطه‌ی غیرقابل بازگشت قرار دارد. «مردمی که به حالت بقای حیوانی رانده شده‌اند، در معرض از دست دادن روح خود هستند. زنی توتسی در رواندا به من گفت که اگر روح کسی لحظه‌ای او را ترک کند، بازگشت به زندگی دشوار است. این خطر نیز در غزه وجود دارد.»
هاتزفلد از واکنش‌های محدود روشنفکران یهودی در فرانسه و جهان انتقاد می‌کند. او معتقد است که بسیاری از آن‌ها، هرچند سیاست‌های افراطی دولت صهیونیستی را محکوم می‌کنند، اما راه‌حل‌های پیشنهادی‌شان، مانند «نابودی حماس»، ساده‌انگارانه و غیرواقعی است. «نمی‌توان یک ملت را از افکار آن پاک کرد و انتظار داشت که همه‌چیز به‌خوبی پیش برود. حماس تنها یک گروه مسلح نیست؛ ریشه در رنج و خشم مردم دارد.»
او همچنین به طرح‌های غیرواقعی مانند تبدیل غزه به یک «منطقه‌ی تفریحی» که توسط برخی سیاستمداران مطرح شده، اشاره می‌کند و آن را تلاشی برای پاک کردن تاریخ و هویت یک ملت می‌داند. «این ایده‌ها شاید مضحک به نظر برسد، اما نشان‌دهنده‌ی تمایل به محو غزه از نقشه است.»
هاتزفلد هشدار می‌دهد که ادامه‌ی این مسیر نه‌تنها فلسطینیان را نابود می‌کند، بلکه یهودیت را از نظر اخلاقی و فرهنگی به ورطه‌ای عمیق می‌کشاند. او از جامعه یهودی و جهانی می‌خواهد که با شجاعت به این فاجعه نگاه کنند و برای توقف آن اقدام کنند. «یهودیت باید فلسفه‌ای باشد که با تردیدها و چالش‌های همزیستی کنار بیاید. اگر رژیم صهیونیستی نتواند این مسیر را تغییر دهد، چیزی که می‌خواست حفظ کند را از دست خواهد داد.»
